ใบหย่าจากคนที่รักคุณ

บทที่5

รถคันหรูแล่นฉิวปานเหาะได้ มือหมุนพวงมาลัยคล่องแคล่วขณะถอยจอดในตำแหน่งประจำ คุณาวินจ้ำอ้าวเข้าบริษัทด้วยใบหน้าบึ้งตึง เพราะวันนี้อารมณ์ไม่คงที่เขาจึงอ้อมไปทางด้านหลังและขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นสิบหกทันที ดาราหนุ่มไม่แวะแจกรอยยิ้มให้แฟน ๆ ซึ่งมาดักรอข้างหน้าเพียงเพื่อทักทายตัวเองเหมือนอย่างเคย

“พี่ฟ้องแม่เหรอว่าผมไปหานีน”

คนโทสะใกล้ปะทุเปิดบทสนทนาทันทีที่ผลักประตูห้องแต่งตัวเข้าไป คิ้วพาดเรียงจับปมพร้อมสายตาขุ่นมัวซึ่งจ้องจะกินเลือด กินเนื้อผู้จัดการส่วนตัวที่นั่งสบายใจเฉิบบนโซฟาตัวเก่ง

“ผมถามว่าพี่ฟ้องแม่เหรอ”

“แล้วพี่ไม่มีสิทธิ์รายงานความเคลื่อนไหววินให้คนเป็นแม่รู้เลยหรือไง ว่าลูกตัวเองสร้างปัญหาให้พี่แค่ไหน” แววตาราบเรียบจ้องกลับคล้ายไม่แยแส ทว่าสมาร์ตโฟนในมือกลับสั่นระริกตามจังหวะ ลมหายใจเข้าออก

“ผมทำอะไรให้พี่อีก ตอนนี้พี่บอกซ้ายผมแทบจะหันซ้าย บอกขวาผมแทบจะหันขวาจนไม่เป็นตัวเองอยู่แล้วพี่”

“ไม่เป็นตัวเองเหรอ งั้นวินดูนี่ ภาพวินกับผู้หญิงคนนั้นเมื่อคืน วินรู้ไหมพี่เสียเงินไปเท่าไรกับค่ารูปบ้า ๆ พวกนี้ วินบอกวินอยากได้เงินไปปลดหนี้ให้แม่เพราะบ้านกำลังจะโดนยึด พี่ก็รีบหาพรีเซนเตอร์คู่ลงให้ แต่เราแค่ต้องทำตามเงื่อนไขลูกค้า แล้วดูดิไม่ถึงข้ามคืนวินก็สร้างปัญหาให้พี่ด้วยเรื่องเดิม ๆ อีกแล้ว!”

พรชิตากระแทกสมาร์ตโฟนเครื่องบางกลางอกแกร่งจน ดาราหนุ่มเซไปก้าวหนึ่ง

ดวงตาคู่คมสั่นเทาขณะเลื่อนพิจารณารูปภาพต่าง ๆ เจ้าของ วงหน้าหล่อแม้บดบังด้วยหน้ากากสีดำและสวมหมวกแก๊ป แต่รูปร่างและอิริยาบถการเคลื่อนไหวมองอย่างไรก็ไม่พ้นตนเอง นักข่าว คนดังกล่าวเก็บภาพเขาตั้งแต่ไขกุญแจเข้าบ้านนีนรตากระทั่งเช้าตรู่ หลังชายหนุ่มมุ่งหน้ามาที่บริษัทอีกฝ่ายก็ความพยายามสูงแอบแชะรูปหญิงสาวปริศนาที่คุณาวินไปค้างอ้างแรม

“แต่นีนเป็นเมียผม”

“พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง พี่จะให้ผมทิ้งคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตั้งแต่แรกเนี่ยนะ นีนเป็นเมียผมนะพี่เขาไม่ใช่ ตัวปัญหา”

“พี่ไม่ได้บอกให้วินทิ้ง แต่วินแค่ต้องวางตัวให้เป็น จะให้พี่มา ตามล้างตามเช็ดแบบนี้อีกก็ไม่ไหวนะ อย่าลืมสิค่ายเราไม่ได้มีวิน คนเดียว ถึงตอนนี้กระแสวินจะไปได้ดี แต่แรก ๆ มันก็เริ่มจากการเป็นคู่จิ้นกับเมนี่นะ ตอนนั้นวินไม่มีปัญหาทำไมตอนนี้วินถึงดื้อกับพี่”

“ผมแค่อยากมีชีวิตของตัวเองบ้าง แค่นั้นเองพี่”

น้ำเสียงอ่อนล้าเอ่ยอย่างเจ็บปวด ยื่นเครื่องมือสื่อสารคืนผู้จัดการส่วนตัวเสร็จร่างสูงจึงหมุนกายประสานสายตาหน้ากระจกเงา

“พี่ให้เวลาวินคิดทบทวนยี่สิบนาทีนะ จริง ๆ แล้ววินต้องการอะไรกันแน่ เสร็จแล้วค่อยเดินมาบอกข้างนอก หลังจากนี้พี่จะได้รู้ทิศทางในอนาคตของเราควรไปต่อยังไง”

เมื่อถ้อยคำเด็ดขาดจบลงพรชิตารีบก้าวเท้าออกไปโดยไม่รีรอ ประตูบานใหญ่ปิดสนิทหลายวินาที หากคุณาวินยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม แววตาหม่นเศร้าสะท้อนผ่านกระจกเงาราวกับเด็กหลงทิศหลงทาง

สุดท้ายคำตอบที่อีกฝ่ายถามหาพัดพาดาราหนุ่มกลับไปยังอดีตซึ่งตัวเขาจำมันได้ไม่รู้ลืม…

หลายปีก่อน…

เม็ดฝนห่าใหญ่กระพื้นถนนเปียกปอนไปถึงขอบกางเกงขายาวของชายหนุ่มที่ก้าวฉับ ๆ เข้าตัวอาคารสูงราวยี่สิบชั้น กรอบหน้าเรียวเปื้อนหยาดน้ำดูไม่จืดทีเดียว ทว่าไม่อาจกลบรัศมีความหล่อตาม แบบฉบับหนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริกัน

‘โห วินหน้าพังหมดแล้ว ซับก่อน’ น้ำเสียงเป็นกังวลเอ่ยจากนั้นก็ยื่นกระดาษทิชชูที่ตนเองพกใส่กระเป๋าประจำ เธอย่นคิ้วขณะสังเกตใบหน้าคนตรงข้าม พอพบรอยช้ำใกล้ปลายหางคิ้วนีนรตาก็โพล่งถามจริงจัง

‘ตอบนีนหน่อยที่วินมาสาย วินไม่ได้ไปซ้อมเพราะเตรียมขึ้นชกใช่ไหม’

‘พูดอะไรของนีน วินไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย’

คุณาวินส่ายหน้าพลางหลุบมองต่ำ หากนัยน์ตาหลุกหลิก ไม่สามารถโกหกหญิงสาวที่ตัวติดเขายิ่งกว่าตังเม คุณาวินอ่านง่าย จะตายแววตาคู่คมเปิดเปลือยคำตอบโดยไม่ต้องไขข้อกระจ่างให้เสียเวลา

พอรู้ดังนั้นนีนรตาจึงพ่นลมหายใจหงุดหงิดเข้าใจข้อจำกัดบางอย่างทั้งคนรักยังมีความจำเป็นต้องใช้เงิน แต่การรับต่อยมวยนอกสนามเดินเข้าไปในขุมพนันคนรวย ดีแต่จะทำให้เขาเจ็บตัว

‘ไหนวินบอกอยากเป็นนักแสดง ทำไมทำแบบนี้อีกแล้ว วินจะให้นีนเป็นห่วงไปถึงเมื่อไร นีนเคยบอกแล้วใช่ไหมว่านีนไม่ชอบ’

‘ก็วิน…’

ใบหน้าหล่อหดเหลือสองนิ้ว เรียวปากหยักเม้มแน่นราวไม่รู้ควรแก้ตัวอย่างไร คุณาวินเรียนจบด้วยเกรดเฉลี่ยแบบพอผ่าน ทั้งสมัยนี้จะหางานมั่นคงทำนั้นก็ยากเย็นเหมือนงมเข็มกลางมหาสมุทร ดังนั้นเขาจึงรับจ็อบพิเศษทำทุกอย่างที่ได้เงิน

‘ไม่ต้องทำเศร้าเลย ก็ได้ ๆ นีนยอมวินไปเช็กความเรียบร้อยในห้องน้ำเหอะเดี๋ยวต้องขึ้นไปแคสต์งานอีก นีนไม่อยากสร้างปัญหาให้วินไม่สบายใจ’

‘น่ารักที่สุด’

‘ไปเลยตั้งใจ ๆ นีนรออยู่ข้างล่าง สู้ ๆ นะวินทำได้อยู่แล้วสบายมาก’ คนตัวเล็กกว่าเอ่ยให้กำลังใจก่อนมือนุ่มจะดันร่างสูงไปทางห้องน้ำทางขวามือ ชายหนุ่มใช้เวลาในห้องน้ำเกือบสิบนาที จากนั้นก็เดินออกมาพร้อมเครื่องแต่งกายสุดเนี้ยบ

เชิ้ตสีฟ้าอ่อนเข้ากับกางเกงสแล็กส์ครีมอย่างลงตัว ผมยุ่ง ๆ เมื่อครู่ถูกเซตทรงให้เข้ากับใบหน้าคมคาย ดวงตาเขาประกาย แพรวพราวตามประสาหนุ่มเจ้าเล่ห์ จมูกโด่งรั้นรับริมฝีปากกระจับแดงก่ำขณะแย้มยิ้ม ทำให้คุณาวินดูผ่อนคลายขึ้นเป็นกอง

‘เป็นไง หล่อที่สุดเปล่า’

น้ำเสียงเรียบนิ่งไม่อาจหลบซ่อนอาการตื่นเต้นข้างใน หัวใจ ผู้พูดดังตึกตักไม่เป็นจังหวะราวกลองชุด

‘หล่อ ทำให้เต็มที่นะวิน นีนรอข้างล่างคอยให้กำลังใจ วินเก่ง ไม่ว่าอะไรก็ต้องผ่านไปได้แน่นอน ขอแค่อย่าตื่นเต้นเป็นลมหน้าห้องแคสต์ก็พอ’

‘ขอบคุณนะ ขอบคุณที่อยู่ตรงนี้’

ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวแกว่งไกว นัยน์ตาคมมองหน้าคนรักพบว่าเธอประหม่าไม่แพ้เขาเลย ชั่ววินาทีหนึ่งความคิดบางอย่างพลันปรากฏขึ้นในสมอง จากตอนแรกคิดว่ารอก่อนดีกว่า ทว่ากลับบ้านคืนนี้เขาจะบอกสิ่งหนึ่งกับเธอ

และคืนนั้นหลังแคสต์งานเสร็จคุณาวินก็ได้ทำตามความตั้งใจตนเอง…

เจ้าของร่างสูงลากคนตัวเล็กที่ตอนแรกเอาแต่ขะมักเขม้นกับการเตรียมหม้อไฟส่วนตัวไปทางห้องนั่งเล่น พวกเขาเช่าห้องเล็ก ๆ อยู่ด้วยกันในหอใกล้มหาวิทยาลัยซึ่งเรียนจบมา นีนรตาเริ่มต้นอาชีพด้วยการถ่ายแบบเสื้อผ้าแบรนด์ออนไลน์ทางอินเทอร์เน็ต ส่วน คุณาวินนอกจากจ็อบพิเศษที่รับทำบางครั้ง ถ้าโชคดีรุ่นพี่ก็จะเสนองานเล่นดนตรีตามผับบ้างประปราย

‘เล่นอะไรวิน น้ำซุปยังไม่ร้อนเลยลากนีนมาตรงนี้ทำไม’

หญิงสาวมุ่นหน้าพลางขมวดคิ้วใส่คนรัก เพราะอยู่ ๆ อีกฝ่ายก็เขยิบไปหยิบกีตาร์ข้างทีวี

บทเพลงคลาสสิกสุดโรแมนติกซึ่งนีนรตาฟังบ่อยครั้งยาม ตื่นนอนลอดผ่านริมฝีปากชายคนรัก นิ้วยาวดีดสายโลหะเก่า ๆ ตามจังหวะดนตรี จากนั้นก็ผุดยิ้มบาง ๆ เมื่อท่อนร้องจบลง คุณาวินวางกีตาร์ตัวโปรดบนพื้น ก้าวขาแค่ไม่กี่ก้าวเขาก็ยืนตรงหน้าเธอเสียแล้ว

‘วิน…’

นัยน์ตาใสซื่อคลอหยาดน้ำภายในไม่กี่วินาที ก้อนเนื้อในอก ข้างซ้ายรัวเร็วขณะถอยเท้าไปหนึ่งก้าว

‘แต่งงานกับวินนะ’ ชายหนุ่มคุกเข่าก่อนจับมือบางแนบยัง ข้างแก้มตนเอง

‘วินรู้ตอนนี้วินไม่มีอะไรสักอย่าง ขนาดอยากจะขอนีนแต่งงานแม้แต่แหวนสักวงวินก็ไม่มีให้ แต่หลังจากนี้ไปจนตลอดชีวิต นีนจะ อยู่ข้าง ๆ วินได้ไหม’

สุ้มเสียงทุ้มสั่นไหวตามจังหวะการเต้นของหัวใจ ยิ่งชายหนุ่ม เงยขึ้นสบตาคนตรงหน้า ความเข้มแข็งและคำพูดที่เตรียมมา มลายหายไปพร้อมอากาศภายในห้อง

‘…’ นีนรตานิ่งชั่วขณะจากนั้นมือนุ่มจึงเกลี่ยแก้มสาก

‘วินรักนีนนะ วินอยากให้นีนเป็นผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ’

ไม่ว่าโลกใบนี้จะโหดร้ายแค่ไหน เมื่อมองหน้านีนรตาความ หนักอึ้งที่คุณาวินเคยแบกรับกลับสิ้นสุดลง เพียงเพราะมีผู้หญิงคนนี้เคียงข้างกัน