เช้าถัดมา…
กลิ่นแอลกอฮอล์อันมาจากบรรยากาศรอบข้างและข้าวของ ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งแตะเข้าจมูกคนบนเตียง ร่างกำยำขยับเพียงเล็กน้อยความเจ็บก็ปวดพล่านทั่วร่างกาย แรงอัดกระแทกทำคุณาวินร้าวระบมไปถึงซี่โครง
“วิน เป็นไงบ้างลูก”
“แม่เกิดอะไรขึ้น ทำไมผมมองไม่เห็นอะไรเลย”
ยิ่งโวยวายดาราหนุ่มยิ่งปวดร้าว ตอนนี้แค่ระบายลมหายใจ เข้าออกเขายังเจ็บ คุณาวินคิดอย่างหงุดหงิดใจนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายกันแน่ เขารำลึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนได้เพียงเลือนรางภาพจำยังไม่ชัดเจนทั้งหมด
“เมื่อคืนวินเกิดอุบัติเหตุ รถหักหลบชนต้นไม้ข้างระหว่าง กลับกรุงเทพ พี่เล่าแค่นี้วินพอจะจำอะไรได้บ้างหรือยัง”
เสียงเข้มขวามือจะเป็นใครไม่ได้นอกจากพรชิตา หลังคำพูดดังกล่าวคุณาวินจึงเริ่มทบทวนและประกอบภาพเหตุการณ์ได้ที ละฉาก
เขายืมรถชาวบ้านแถวนั้นเพื่อจะขับเข้าเมืองหลวงเพราะอยากฟังความจริงจากนีนรตาเรื่องภาพแบล็กเมล แต่เมื่อคืนฝนตกห
