เวลาต่อมา
แกร๊ง
เสียงประตูห้องทำให้ฉันที่กำลังซักผ้าอยู่ในห้องน้ำได้แต่ถอนหายใจ เพราะแน่นอนว่าพี่ทอยขึ้นมาบนห้องแล้วจริงๆ ฉันก้มหน้าซักผ้าต่อแม้ในใจจะอยากไปที่อื่น แต่มันก็เหมือนจะเป็นการหนีปัญหาเกินไป
"นับเก้า"
ฉันเงยหน้ามองผ่านกระจกไปที่พี่ทอยที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำก่อนจะก้มหน้าก้มตาซักผ้าต่อไม่ได้ตอบกลับอะไร แต่แค่นี้เขาก็คงจะรู้แล้วแหละว่าฉันกำลังฟังอยู่
"พี่ไม่ได้พูดให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่มีความสามารถนะครับ จริงๆเก้าเก่งมากและพี่ขอโทษที่พูดอะไรโง่ๆไปเพียงเพราะพี่หึง"
"หึง?"
ฉันทิ้งผ้าในมือลงอ่างและหันกลับไปเผชิญหน้าพี่ทอยอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ
"พี่จะมาหึงอะไรของพี่อ่ะ?"
"พี่ไม่อยากให้เธอไปสอนเขาเพราะพี่ไม่ชอบสายตาเขาเวลามองเธอ"
พี่ทอยเดินเข้ามาใกล้จนฉันต้องยกมือหยุดเขาไว้ไม่ให้เขามาใกล้มากไปกว่านี้
"สายตาบ้าบออะไรของพี่เขาไม่ได้ทำให้เก้ารู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด"
"แต่ยั
