หลายวันต่อมา
11.23 am.
"เราต้องไปรวมกันอยู่หน้าคณะก่อนใช่ไหม"
"ค่ะ แต่ต้องแวะรับปอก่อนนะ"
"พี่ไม่ลืมหรอกน่า"
ฉันหัวเราะขำพี่ทอยที่กำลังขนกระเป๋าใส่หลังรถ ก่อนจะยกกล่องเย็นที่ซื้อมาเพื่อใส่เค้กไปให้เด็กๆไว้หลังรถเป็นอย่างสุดท้าย
"เด็กๆคงดีใจน่าดูมีขนมให้กินเยอะแยะเลย"
"ก็พี่อยากให้กินเยอะๆ"
"ขอบคุณนะคะ"
"เธอขอบคุณพี่ครั้งที่ร้อยแล้ว ไปขึ้นรถดีกว่าไหม?"
"ฮ่าๆ โอเคไปกันเลย"
วันนี้เป็นวันที่เราจะได้ออกเดินทางไปที่บ้านของฉันยังไงล่ะ ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมของไปฝากพ่อกับแม่และเด็กๆ ก่อนจะออกไปเรียนภาคเช้าและกลับมาหาพี่ทอยที่คอนโด ดีนะที่วันนี้อาจารย์คลาสเช้าปล่อยเร็วน่ะ
(ฮัลโหลปอเราใกล้ถึงแล้วนะ)
"เคๆ เดี๋ยวก็ลงไปรอ"
(โอเคจ้า)
ฉันหันมองพี่ทอยที่กำลังนั่งเคาะพวงมาลัยอยู่ข้างๆก่อนจะยิ้มให้เขาเมื่อเขาหันมามอง
"ปอว่าไงบ้างครับ?"
"ปอกำลังลงมารอค่ะ"
"แล้วเรายิ้มอะไร?"
"เก้าตื่นเต้
