นิลนาราซมซานกลับมาที่บ้านเกิด หล่อนต้องพยายามปั้นหน้าให้ยิ้มแย้ม เพื่อไม่ให้พ่อกับแม่และน้องๆ เห็นความบอบช้ำของตัวเอง
“แม่จ๋า นิลขอตัวไปหาพี่จาสักประเดี๋ยวนะคะ”
หล่อนเอ่ยกับมารดาที่กำลังนั่งเลือกพริกแห้งในถาดสาน
“ไปเถอะ แล้วอย่ากลับค่ำล่ะ”
“จ้ะ แม่”
หล่อนปลีกตัวออกมาเงียบๆ น้ำตาไหลพรากออกมาอาบสองแก้มนวล หากไม่มีเหตุการณ์ในวันนั้น หล่อนก็คงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพน่าเวทนาเช่นนี้หรอก
หล่อนอยากจะรู้ว่าจารุมาศมีเหตุผลอะไร ถึงได้ทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นกลับหล่อนได้
“ปลานิล...”
จารุมาศเห็นหล่อนก็หน้าซีดเผือด และจะเดินหนี แต่หล่อนรีบวิ่งไปขวางหน้าเอาไว้
“พี่จาจะไปไหนคะ”
“พี่... พี่จะไปดูแม่นะ แม่นอนอยู่คนเดียวบนบ้าน”
จารุมาศหลบสายตาของนิลนาราตลอดเวลาเพราะตัวเองมีชะนักติดหลัง
“นิลขอเวลาคุยด้วยสักครู่ได้ไหมคะ”
“พี่...”
“นิลอยากรู้ว่าพี่จาทำแบบนั้นกับนิลได้ยังไงคะ ทำไมถึงได้ขายนิล...”
หล่
