“เรื่องของเธอมันก็คือเรื่องของฉันด้วย ลืมไปแล้วหรือไงว่าฉันเป็นผัวของเธอ”
หล่อนมองเขาผ่านม่านน้ำตา หัวใจปวดร้าวทรมานเหลือเกิน
“ก็แค่ผัวโดยพฤตินัย”
“เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ฉันกำลังจะทำให้ตัวเองได้เป็นผัวโดยนิตินัยของเธอด้วยเช่นกัน”
หล่อนนิ่งอึ้งไป สมองตีความหมายของคำพูดของชาร์ลไม่ทัน
“คุณชาร์ลหมายความว่ายังไงคะ”
เขาแค่นยิ้มหยัน ตวัดตากวาดมองไปทั่วใบหน้านวลที่แสนงดงาม
“ฉันจะแต่งงานกับเธอ พร้อมทั้งจดทะเบียนสมรสให้ถูกต้องตามกฎหมาย”
“คุณชาร์ล... อย่าล้อเล่นสิคะ”
“ฉันจะล้อเล่นได้ยังไง เธอก็เห็นนี่ว่าฉันจัดงานแต่งงานรอเธอแล้ว”
“คุณชาร์ล...”
นี่หล่อนฝันไปหรือเปล่า
หล่อนยกมือขึ้นหยิกแขนตัวเองอีกครั้ง และก็พบว่ามันเจ็บแปลบ
“นิลไม่ได้ฝันไป...”
“เธอไม่ได้ฝันไปหรอกนิลนารา เรากำลังจะแต่งงานกันจริงๆ”
หล่อนไม่อาจจะปฏิเสธความน่ายินดีที่เกิดขึ้นได้ แต่... ทำไมชาร์ลถึงทำแบบนี้กับหล่อนล่ะ
ค
