ทันใดนั้น จู่ ๆ หมอกก็จับมือช่อแก้วที่กำลังป้อนข้าวต้มให้เขา แล้วจ้องลึกเข้าไปในแววตาของเธอ พยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี เขาตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ช่วงเวลาแห่งพิษไข้นี้ สารภาพความรู้สึกที่แท้จริงออกไป เพราะมันเป็นโอกาสเดียวที่เขาจะได้พูดทุกอย่างโดยที่เธออาจจะไม่รู้สึกอึดอัดมากนัก และเขาก็สามารถอ้างได้ว่าเป็นเพราะพิษไข้หากสถานการณ์ไม่เป็นใจ
“ช่อแก้ว…รู้ไหมว่าเรา…เราแอบรักช่อแก้วมาตลอดเลยนะ” หมอกกล่าวด้วยเสียงแหบ ราวกับว่าตัวเองกำลังละเมอจากพิษไข้ “ทั้งชอบทั้งรักมานานมากแล้ว…นานกว่าที่ช่อแก้วคิดอีก”
ช่อแก้วเบิกตากว้างด้วยความตกใจ หัวใจของเธอเต้นกระหน่ำโครมครามจนแทบจะทะลุออกมานอกอก คำพูดของหมอกจี้ใจดำเธออย่างมาก เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะรู้สึกแบบนี้กับเธอจริง ๆ ถึงจะยอมรับว่าตัวเธอเองก็เคยมีความรู้สึกดี ๆ ให้เขาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่เธอก็ไม่เคยกล้าคิดไปไกลเลย เพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับ
