[ยุ่งขนาดเดินหนี ไม่รู้หรือไง ว่าไม่เคยมีใครเคยเดินหนีฉันแบบนั้น!] ฉันกัดฟันแน่น ก่อนจะเชิดหน้า กลั้นน้ำตา
"แล้วพี่แม็กซ์รู้หรือเปล่า ว่าผู้หญิงของพี่แม็กซ์เอง ก็มาตามระรานกัสเช่นกัน" ฉันบอกเสียงเบา
แต่ฉันหวัง หวังว่าเสียงของฉัน มันจะดังมากพอที่เขาจะได้ยิน เพราะถ้าจะต้องให้ฉันพูดอีกครั้ง ฉันก็กลัวว่าเสียงของฉันมันจะสั่น แล้วกลั้นน้ำตาไม่ไหวอีกต่อไป
[ว่าไงนะ...] เสียงถามที่เบาเหมือนพูดคนเดียวดังขึ้น เป็นจังหวะที่ฉันพยักหน้าให้มิ้นท์ เพราะมิ้นท์บีบมือฉันไว้
[ผู้หญิงของฉันไประรานเธองั้นเหรอ ผู้หญิงคนไหน ฉันจะ...]
"มันมากเกินไปเหรอคะ มันมากซะจนพี่แม็กซ์ไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงคนไหนใช่ไหม!"
[บ้าเหรอกัส ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ฟังนะเวกัส ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนสำคัญกับฉัน ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ได้เป็นผู้หญิงของฉัน]
"รวมถึงกัสด้วยไง กัสรู้ ว่ากัสเองก็ไม่ได้สำคัญกับพี่แม็กซ์เหมือนกัน"
[...]
