ฉันเดินออกมาจากบ้านของพี่แม็กซ์ หลังจากที่คุยกับเขาจนเข้าใจ ฉันรับปากพี่แม็กซ์จริงจัง ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็ไม่มีทางช่วยเหลือพี่คริสเด็ดขาด ต่อให้เขาจะเป็นเพื่อนร่วมเพศ ที่ฉันควรเข้าใจและเห็นใจ แต่การทิ้งลูกเอาไว้ ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม มันก็ไม่ใช่สิ่งที่คนเป็นแม่ควรทำ
ทันทีที่ฉันเดินมาถึงหน้าถนน ฉันกลับพบรถของยัยมิ้นท์ที่จอดอยู่ที่หน้าบ้านของฉัน ยัยมิ้นท์มองฉันกับพี่แม็กซ์สลับกัน ไม่แน่ใจว่าตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ ฉันมองคนที่เดินมาส่งเพียงนิด จากนั้นก็รีบข้ามถนนไปหาเพื่อนรักที่ยืนคอย
"มานานยัง..." ฉันร้องถาม พร้อมกับยิ้มกว้างให้ยัยมิ้นท์
"จับมือกัน คือไรอ่ะ?" ยัยมิ้นท์เอียงคอมองฉัน แววตาแบบนั้น รู้ดีว่าอีกไม่นาน เพื่อนฉันต้องจับผิดฉันได้อย่างแน่นอน
"เข้าบ้านก่อน ค่อยคุยกัน" ฉันคว้าแขนเพื่อนมาจับ แล้วลากเข้าบ้านพร้อมกันในเวลาต่อมา เพื่อนฉันคนนี้ไม่เคยกลัวใคร ร้ายมาร้ายกลับ คนอย่างยัยมิ้นท
