ฉันเข้ามาแอบอยู่ในห้องน้ำด้วยหัวใจที่สั่นระรัวขึ้นมาอย่างหนัก ฉันกำสายกระเป๋าสะพายของตัวเองเอาไว้แน่น ภาวนาในใจ ขอให้คนที่ผลักประตูเข้ามา เป็นใครก็ได้ แต่ขอให้ไม่ใช่คนที่ฉันไม่พร้อมจะเจอเท่านั้นก็พอ
และแล้ว ความหวังของฉันมันก็มีความหมาย เมื่อได้ยินเสียงของพี่แมนที่เรียกฉันอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ซึ่งนั่นอาจจะหมายความว่า คนที่ผลักประตูเข้ามา มันจะต้องไม่ใช่พี่ชายของเขาอย่างแน่นอน
แกร๊ก~
ฉันเปิดประตูห้องน้ำ ก่อนจะค่อยๆโผล่หน้าออกมาช้าๆ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าสีหน้าของพี่แมนไม่ค่อยจะสู้ดีสักเท่าไหร่เขาเหมือนคนที่กำลังคิดอะไรในใจ
"ใครเหรอคะ?" ฉันถามออกมาอย่างไม่มั่นใจ หรือการที่เขาแสดงสีหน้าแบบนี้ มันจะเป็นเพราะว่า คนที่ผลักประตูเข้ามา เป็นพี่ชายของเขา แต่เขาเลือกที่จะไม่บอกฉัน
"พยาบาลเอาข้าวมาส่งน่ะ"
"อ๋อ..." ฉันพยักหน้าออกมารัวๆ พร้อมกับเผลอพ่นลมแห่งความโล่งใจออกมาทางปาก ก่อนจะเปิดประตูห้อ
