แคร์.....
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก ทุกคนในครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า เรื่องที่ฉันท้องทุกคนรับรู้หมดแล้ว ไม่ต้องคาดเดาก็รู้ว่าคุณปู่กับคุณพ่อของฉันท่านโมโหขนาดไหน
"แกทำไมถึงทำแบบนี้ยัยแคร์ พ่อเสียใจและผิดหวังในตัวแกมากจริงๆ ที่แคร์ทำอะไรไม่คิดถึงหน้าตาของพ่อกับปู่และของวงค์ตระกูลของเรา รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น" เรื่องสำคัญก็คงไม่พ้นชื่อเสียงของวงค์ตระกูลอยู่ดี ใครจะมาคิดถึงความรู้สึกของฉัน ใครจะมาเข้าใจว่าที่ผ่านมาฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง
"แคร์........ ปู่ไม่คิดเลยนะว่าหลานสาวคนเดียวของปู่ที่ปู่เลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีจะทำตัวเหลวแหลกท้องไม่มีพ่อกลับมา ถ้าปู่รู้ว่าแกไปที่นั่นแล้วทำตัวเหลวไหลไปมั่วกับใครก็ไม่รู้จนท้องปู่จะไม่ยอมให้แกไปไหนเลย ยังไงแกก็ต้องเอาไอ้เด็กในท้องของแกออก ไม่อย่างงั้นก็อย่ามาเรียกฉันว่าปู่"
"ค่ะ แคร์มันเลวแคร์มันไม่รักดี แคร์ยอมรับค่ะ แต่แคร์ขอแค่คุณปู่อย่าให้แคร
