พายุ.......
"ไอ้ยุ ตื่นไอ้ยุ" ใครมาเรียกกูวะง่วงก็ง่วง ผมสะลึมสะลือลืมตาขึ้นมาด้วยความมึนงง ที่นี่ไม่ใช่ห้องผมนี่หว่า มันห้องใครวะ พาปรับสายตาให้รับกับแสงสว่างได้ก็ยิ่งงงหนักขึ้นไปอีก ทำไมมีแต่คนยืนมอง พ่อ แม่ อาปืน อาพิงค์ พี่รุ้ง เฮียเมฆเฮียหมอก แพรวา แลัวก็ไอ้ปิง
"ฮือออ ฮือออ" แล้วเสียงของใคร?? เหมือนเสียงคนร้องไห้ เสียงผู้หญิงด้วยและเสียงก็เหมือนอยู่ไมไกล ผมหันไปมองทางซ้ายก็ไม่เจอใครแต่พอหันมองมาทางขวา....
"เฮ้ยยยย!!!! " ยัยแคร์ว่าที่คู่หมั้นไอ้ปิงทำไมมานั่งอยุ่ข้างๆ ผมได้วะ แต่ที่ๆ เรานั่งก็คือบนเตียงนอน....บนเตียง??? แล้วผมกับยัยแคร์มาอยู่บนเตียงได้ไง
"มึงทำไมทำตัวแบบนี้วะไอ้ยุ" เฮียเมฆเริ่มก่อนตามมาด้วย..
"มึงไปข่มเหงว่าที่คู่หมั้นไอ้ปิงทำไมวะ"
"ว่าไงนะ!!! ข่มขืน" ผมนี่นะข่มขืนผู้หญิงคนนี้ ไม่อ่ะ ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้
"เมื่อคืนแกเมาแล้วแกก็เข้ามา..เอ่อ เข้ามาปล้ำแคร์ นี่แกไม่
