แคร์....
ฉันนั่งรออย่างกระวนกระวายใจเพื่อรอลูกกับพายุกลับมาหลังจากที่ตำรวจโทรมาแจ้งว่าเด็กๆ ปลอดภัยดี ฉันกับทุกคนต่างพากันโล่งใจ ฉันเดินวนไปวนมาในบ้านหน้าบ้านหลายรอบมากเพราะคิดถึงเด็กๆ สักพักรถตำรวจหลายคันก็ขับเข้ามาในบ้าน ฉันรีบวิ่งไปทันที
"หม่ามี๊ขาาาา ฮือออออ/หม่ามี๊ค๊าบบบ" เด็กๆ ก็วิ่งร้องไห้ลงจากรถโดยมีตำรวจเดินตามหลัง
"พระพาย วายุ ลูก ฮือออออ หนูไม่เป็นอะไรใช่ไหมลูก" ฉันรีบกอดลูกทั้งสองคนทันทีด้วยความดีใจ ฉันมองดูร่างกายของลูกว่ามีบาดแผลอะไรตรงไหนบ้างหรือเปล่า
"ผมกับพี่พายไม่เปงอารายค๊าบหม่ามี๊ ฮึกฮึก แต่..แต่คุงพ่อ ฮืออออ"
"คุณพ่อ??? คุณพ่อทำไมลูก"
"คุงพ่อมีเลือดไหลค่าาาหม่ามี๊ ฮืออออ"
คุงพ่อโดนลุงคริสยิงค๊าบบบ ฮือออ" เด็กๆ ร้องไห้ไปพูดไป
"คุณพายุเอาตัวบังกระสุนของนายคริสที่กำลังจะยิงเด็กๆ ครับทำให้โดนยิงหนึ่งนัดที่บริเวณหน้าท้อง แต่ตอนนี้คุณพายุได้ถูกนำส่งโรงพยาบาลแล้ว"
"แ
