แพรวา.......... ฉันนั่งมองมือถือที่มันเงียบไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ ในหัวใจ มันเงียบจริงๆ ข้อความก็ไม่มี "พี่แพรเป็นไรครับผมเห็นนั่งมองมือถืออยู่นานแล้ว" น้องแบมทักขึ้นทำให้ฉันรู้สึกตัวว่าตัวเองเอาแต่จ้องมือถือที่เงียบไปนาน "อ่อ ไม่มีไรหรอก ว่าแต่น้องแบมได้รูปเยอะมั้ยอ่ะ มุมนั้นก็สวยนะไปถ่ายยัง" ฉันชี้ไปที่สวนป่าที่อยู่ด้านหลัง "ไปถ่ายมาแล้วครับ ถ่ายเสร็จกลับมาก็เห็นพี่แพรยังนั่งจ้องมือถืออยู่ที่เดิม" "แฮ่ แฮ่ โทษทีนะ พอดีมีเรื่องให้คิดเยอะไปหน่อยน่ะ" "แล้วนี่พี่แพรมีธุระจะไปไหนต่อมั้ยครับหลังจากนี้" "ก็...ไม่มีนะทำไมเหรอ" "อยากชวนพี่แพรไปดูหนังด้วยกัน" "เอาดิ พี่ก็ไม่ได้เข้าโรงหนังนานแล้วเหมือนกันเพราะเอาแต่อยู่บ้านดูแต่ซีรีส์" เมื่อฉันตอบตกลงรอยยิ้มหวานๆ ของน้องแบมก็เผยออกมา ทำฉันอดยิ้มตามไม่ได้เลยจริงๆ น้องแบมมองดูเวลาก่อนจะกดจองตั๋วหนังผ่านแอพ "อีกสองชั่วโมงหนังจะฉายผมว่าเ