ปิงปิง....
ผมเดินลงมาจากห้องไอ้พายุเพราะมันบอกจะนอนต่อ พอลงมาก็เห็นแพรวากำลังนั่งกินข้าวเช้าอยู่กับพี่รุ้งสองคนผมเลยเดินไปนั่งข้างๆ แพรวา มันมองหน้าผมก่อนจะกินข้าวต่อ
"ปิงกินข้าวด้วยกันสิเดี๋ยวจะได้ไปโรงเรียน"
"ขอบคุณครับพี่รุ้งปิงหิวพอดีเลย^^"
"เดี๋ยวแพรก็ไปพร้อมปิงเลยละกันนะเข้าใจไหม"
"แพรไปกับพายุก็ได้ค่ะเจ้"
"ไอ้ยุมันบอกปวดหัวมันคงไปเรียนไม่ไหวหรอกยังไงแพรก็ไปพร้อมปิงก็ได้"
ผมพูดกับคนข้างๆ ที่ยังไม่ยอมคุยกับผม ทุกคนไม่ต้องสงสัยนะว่าทำไมผมถึงพูดเพราะๆ กับมันแบบนี้ คือถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นผมจะไม่พูดมึงกูหรอกผมต้องรักษาภาพลักษณ์เป็นปิงปิงผู้น่ารักกับทุกคนยกเว้นคนข้างๆ ^^
"อ้าวเหรอยุไม่สบายเหรอเป็นอะไรมากไหมปิงเดี๋ยวพี่ไปดูสักหน่อยดีกว่า"
"ผมเอายาแก้ไข้ให้กินแล้วครับตอนนี้คงจะหลับอยู่"
"ขอบใจนะจ้ะ^^"
"ไม่เป็นไรครับ^^"
หลังจากกินข้าวเสร็จผมกับแพรวาก็ขึ้นมาบนรถเพื่อไปโรงเรียนพร้อ
