ตอนแรกเธอคิดว่าศรัณย์จะออกไปรอเธอยังร้านคาเฟตามเดิมที่ควรจะเป็น แต่กลับกลายเป็นว่าเขายืนมองเธอถ่ายรูปอยู่อย่างนั้น
เธอเองก็นึกสงสัยว่าคนที่ขี้ใจร้อนแบบเขาจะรอเธอได้เป็นชั่วโมง อีกทั้งรุ่นพี่คนอื่นยังขอให้เขาช่วยยกนั่นยกนี่ เขาเองก็ช่วยอย่างเต็มใจ ทั้งที่ปกติคนอย่างเขาแทบจะไม่เข้าร่วมกิจกรรมใดๆ ด้วยซ้ำ
แต่วันนี้เขากลับช่วยจนรุ่นน้องในคณะถึงกับทำหน้าแปลกใจยกใหญ่ และตอนนี้เขากำลังช่วยรุ่นน้องในคณะขนป้ายอย่างทุลักทุเลอยู่...
"ไอ้เฮีย! ยกดีๆ หน่อย เฮียมัวแต่มองอะไรวะนั่น" รุ่นน้องปี 3 ของเขาเอ่ยขึ้น เมื่อเขามัวแต่มองไปทางรุ่นน้องที่ยืนถ่ายรูปอยู่ไม่ไกล
ทำไงได้ ก็มันโคตรดึงดูดสายตาเขาเลย แต่ใครจะยอมให้รุ่นน้องด่าเขากัน
"มึงนั่นแหละ ยกดีๆ ดิวะ มองทางด้วยโว้ย" เขาหันไปแกล้งทำหน้าดุ ใส่รุ่นน้องที่กำลังยกป้ายอยู่คนละฝั่ง
"ผมน่ะมองทาง แต่เฮียน่ะมองใคร" มันยังคงส่ายหน้าให้เขาไปมาอย่างเอือมระอา
