"ปลดบล็อกพี่ดิ๊"
เมื่อกี้เขายังใช้น้ำเสียงตึงใส่กันด้วยซ้ำ ทำไมตอนนี้ถึงใช้อีกน้ำเสียงกับเธอ...
"ทำไมอิงต้องทำตามที่พี่พูดด้วย อยากตึงใส่ ก็ตึงต่อไปดิ" คนตัวเล็กเงยขึ้นมองเขาด้วยสายตาวูบไหว
"...."
"อยากว้ากใส่ ก็ว้ากต่อไปเลย อิงมันก็แค่รุ่นน้องปีหนึ่งที่พี่จะสั่งยังไงก็ต้องทำเหรอ"
คนตัวเล็กกลืนน้ำลายก้อนเหนียวลงในลำคอ พยายามบังคับไม่ให้น้ำเสียงตัวเองสั่น แต่เมื่อสบตากับเขาได้นิดหน่อยก็ต้องหลบสายตาอ่อนๆ ที่มองเธอ
สายตาเขามันอ่อนลง แต่เธอกำลังอารมณ์ขึ้นได้ที่เลย
"...." ร่างสูงถึงกับเงียบไป แทบไม่กล้าเอ่ยขัด เมื่อเห็นใบหน้าแดงๆ ของเธอ
"เรื่องส่วนตัว ไม่ต้องเอามารวมกับเรื่องในมหา’ลัยเลยนะ อิงไม่ยอมพี่หรอก" เธอบอกเขาเสียงแผ่ว เพราะไม่อยากใช้อารมณ์กับใครในมหา’ลัย ให้พี่ว้ากอย่างเขาใช้ไปคนเดียวเถอะ
"หลบด้วยค่ะ อิงจะออก..." คนตัวเล็กพูดพร้อมกับพยายามดันร่างสูงใหญ่ของเขาที่กักตัวเธอเอาไว้
