"แล้วคิดว่าใครล่ะครับคุณ"
เขาเอ่ยบอกเพียงเท่านั้น ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มในวงแขนแกร่งในเวลาต่อมา
พรึ่บ
คนตัวเล็กที่ตกใจไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะอุ้มเธอขึ้น ก็รีบตวัดแขนโอบรอบคอเขาเอาไว้ แต่ไม่รู้ว่าเขาเมาหรืออะไร เพราะทุกย่างก้าวของเขามันดูเซไปมาจนเธอต้องจิกปลายเล็บลงบนต้นคอแกร่งอย่างกลัวตก
"ศะ ศรัณย์ปล่อยเค้าลงนะ" เธอเอ่ยบอกเขาเสียงสั่น พยายามจะให้เขาอุ้มเธอลง แต่อีกฝ่ายกลับยิ่งกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น
"อยู่นิ่งๆ ดิ๊ คนยิ่งมึนๆ อยู่" เขาจิปากอย่างคนไม่สบอารมณ์เมื่อคนตัวเล็กไม่ยอมให้เขาอุ้ม
"ตัวเองก็ปล่อยเค้าลงสิ เดี๋ยวก็ทำเค้าตกหรอก" ทุกย่างก้าวของเขามันทำเธอกลัวนะ เขาเหมือนคนเมาจริงๆ และนั่นก็ยิ่งทำคนตัวเล็กโอบรอบคอเขาเอาไว้จนแน่น ฝังใบหน้าลงซอกคอเขา
"ใครจะทำเธอตกกันวะ ก็กอดอยู่นี่ไง"
เธอหลับตาแน่นในทุกก้าวของเขา มันดูไม่ค่อยมั่นคง แต่ก็รับรู้ว่าเขาโอบกอดเธอเอาไว้อย่างแนบแน่นเช่นเดียวกัน
