ตอนที่1กะหรี่ซ่องกลีบ
962 คำ
"อีอรเร็วๆๆ" สาวน้อยผมเปียยืนกวักมือเรียกเพื่อนที่รีบวิ่งเข้ามา "มึงมาช้าจังว่ะ"
"โอ๊ยอีเปียกูต้องรอคุณครูพูดจบถึงจะขออนุญาตออกมาเข้าห้องน้ำได้ ใครจะเหมือนมึงโดดเรียนตั้งแต่ตอนเช้า"
"อย่าบ่นรีบดันก้นกู"
เป็นประจำที่ทั้งคู่จะโดดเรียนในช่วงบ่ายด้วยการปีนป่ายขึ้นรั้วโรงเรียนต่อให้แสงอาทิตย์จะร้อนดังไฟเผาก็ไม่เคยเป็นอุปสรรคใดๆ
"วันนี้เราไปไหนดีหาปลาหรือขโมยบัว" อรหันมาถามด้วยท่าทีหอบเหนื่อย
อร หรือ อิงอร สาวหน้ามนต์คนน่ารักรูปร่างอวบน่าฟัดนิสัยเรียบร้อยอัธยาศัยดี
"ไม่เอาแล้วหาปลาได้โลละ10บาทขโมยบัวไปขายได้กำ5บาทเองเสียเวลา" เปียตอบ
เปีย หรือ ชีเปีย สาวน้อยร่าเริงบันเทิงทุกทิศ เธอแสบซนและนิสัยไม่ยอมคนอรจึงเป็นลูกไล่คอยตามเปียตั้งแต่อนุบาล
•ซ่องกลีบ
"พี่ลิ้นจี่ไปไหนเจ๊" เปียเดินเข้ามาท้ายตลาดในชุมชนที่เป็นบ้านไม้สองชั้นสถานที่นี้เปิดซ่องบำเรอกามให้พวกชายผู้มีเงิน
"มันไม่บอกมึงเหรอว่าพ่อมันป่วยลากลับบ้านอีกเป็นเดือนกว่ามันถึงจะกลับมาหรืออาจไม่กลับก็ได้" เจ้าของซ่องตอบ
"ไม่เห็นจะบอกเลยสักคำเดียว เฮ้อออ มาเสียเที่ยวจริง"
สองสาวมักมาเที่ยวที่นี่บ่อยเพราะรู้จักกับลิ้นจี่สาวสวยขายบริการและบัดนี้เธอไม่อยู่แล้ว
•บ้านเปีย
"มืดพอดีเหนื่อยฉิบหาย"
เคว้ยง!!?
ทันทีที่เปียไปหลบเล่นตามทุ่งนาพร้อมหาหอยปูปลาใส่กระบุ้งกลับถึงบ้านก็ได้ยินเสียงข้าวของหล่นร่วงกระทบพื้น
"ยาย!!" เสียงตกใจของเปียที่รีบวิ่งไปพยุงยาย "แล้วทำไมบ้านมันเละอย่างนี้ใครทำยายบอกเปียมานะ"
สภาพหญิงชราวัยเกือบ70ปี พยามประคองตัวเองลุกยืน หลังจากถามไถ่ก็ได้ทราบว่าเจ้าหนี้มาทวงดอกที่ยืมไป แต่เพราะยายหาเงินไม่ทันจึงถูกซ้อม
•ซ่องกลีบ 21.00น.
ต๊บ!ต๊บๆๆ
"เอ่อ!!ใครตายว่ะเคาะอยู่ได้" เมื่อเจ๊เจ้าของซ่องเปิดประตูออกมาก็พบกับเปียที่น้ำตาไหลนองหน้าจึงรีบพามานั่งด้านใน
"เจ๊ ที่หนูเคยพูดเล่นเมื่อก่อนนั้นว่าอยากจะขายตัวหนูพูดจริงนะ"
"ห๊ะ!อีเปียมึงพูดใหม่อีกทีสิ"
"หนูจะขายตัว ฮึก~ หนูคิดมาหลายชั่วโมงแล้วที่เจ๊เคยบอกว่าถ้าขายเปิดซิงจะได้หลายหมื่นจากพวกฝรั่งจริงใช่ไหม"
"มันก็ใช่...แต่ในฐานะที่เห็นมึงมาตั้งแต่กลีบเท่าฝาหอยตอนนี้หอยเท่าหน้ากู!มึงคิดอีกทีเถอะคำว่ากะหรี่ใครมันจะอยากโดนเรียกหรอก"
"แต่หนูสงสารยาย~~ฮื้อ"
น้ำตาเปียอาบแก้มใสเธออัดอั้นที่สุดเกินจะทนไหวปล่อยโฮร้องไห้ออกมา
"กูอยากช่วยมึงนะแต่ลำพังในชุมชนบ้านนอกกูก็แทบเอาตัวไม่รอดเอาเป็นว่ากูจะไม่หักค่าตัวมึงสักบาทให้เต็มเหนี่ยวแต่..ต้องรอมึงอายุครบ18ปีก่อน" มือเจ๊ตบบ่าปลอบใจเปีย เพราะตอนนี้เธอมีอายุเพียง17ปีเท่าเท่านั้น
หนึ่งปีต่อมา
"อ๊ะ อ๊าง์! เสี่ยเปียเจ็บ~" เสียงครางระงมในซ่องชั้นสองเมื่อชายวัยกลางคนมาเสพสมบำเรอกามจนเสร็จกิจ
"อะนี่เสี่ยให้เปียนะเป็นค่าขนม" ชายอ้วนพุงพุ้ยวัย35ยื่นเงินให้
"ขอบคุณนะคะเสี่ยไว้มาใหม่นะ"
"จ๊ะ เสี่ยมาหาหนูเปียทุกวันอาทิตย์เลย"
"กราบขาค่ะ"
เปียใน วัย18 ปี เธอเพิ่งเรียนจบมอปลายได้เพียงสองเดือน
ด้านล่าง
"นานจัง" อรขมวดคิ้วถามเธอนั่งกินมะม่วงจิ้มเกลือรอเปียอยู่
"กูไปขายตัวนะคะใครมันจะสามวิแตก"
"มึงก็ ฮ่าๆๆ"
"ไปซื้อเสื้อกันเถอะวันนี้มีงานวัด"
''คนบาปอย่างมึงก็เข้าวัดด้วยเหรอชีเปีย"
"ใช่ คนบาปอย่างกูก็ต้องหมั่นสร้างกุศลเผื่อจะขอยมบาลลงกระทะทองแดงแบบVIPพอใจมึงหรือยังอีอร!"
"5555555"
สองสาวเที่ยวงานวัดจนหนำใจจนแยกย้ายกลับบ้าน เวลา21.50น.
•บ้านเปีย
"น้ารีบเอาเงินไปให้พวกมันเลยนะเฮงซวยแค่ขาดส่งดอกไม่กี่วันเอง" เปียมาถึงก็หงุดหงิดโวยวาย
"เปียตอนนี้น้ากับยายเราตกลงกันว่าจะไปอยู่วัดแล้วจะไปบวชชีอย่างน้อยก็มีข้าวกิน"
"จะบ้าเหรอน้าแค่ยายกับน้าเปียเลี้ยงได้"
"แต่น้า ฮึก~ ไม่อยากเห็นเปียต้องขายตัว...ฮื้อ~"
"น้า..."
เปียเดินไปกอดน้าสาวที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เเบเบาะเนื่องจากพ่อแม่ประสบอุบัติเหตุตายทั้งคู่เธอจึงอยู่ที่นี่กับยายและน้องของแม่
เช้าต่อมา
•โรงเรียนวัด
"อะไรนะยายมึงขายที่!!!" อรตกใจเมื่อทราบเรื่องจากเปีย
"ใช่ตอนนี้ขายที่เพื่อใช้หนี้จนหมดแล้วทั้งคู่เยหอบข้าวของไปอยู่วัด"
"แล้วมึงยอมเหรอ"
"กูสงสารน้าเลยยอมไปแล้วอีกอย่างน้าก็แบ่งเงินส่วนหนึ่งให้กูไปเรียนต่อหางานทำน้าบอกว่าขอแค่เห็นกูจบปริญญาก็นอนตายตาหลับ"
"ไอ้ใบปริญญาเนี่ยใช่ว่ามีแล้วจะสบายนะกูเห็นคนเมืองกรุงไม่รวยก็เยอะไป"
"มึงไปเรียนต่อกับกูนะเพราะยังไงมึงก็อาศัยท้ายวัดอยู่พ่อกับแม่ก็ตายหลวงตาเลี้ยงมึงมาเขาก็คงคิดเหมือนน้ากูอยากเห็นเรามีอนาคตที่ดี"
- ผู้เขียน
