ตอนที่3แบก(โหนก)มาฉิบหายเมืองกรุง!!
1041 คำ
เพื่อนอุทานขึ้นพร้อมกันเพราะรู้รสนิยมของกันต์ดีเมื่อเขาเสพสมกับใครเรียกว่าแทบจะขโมยลมหายใจของอีกฝ่ายได้ด้วยท่อนลำที่กระหน่ำใส่ไม่ยั้ง เเละ เหตุผลนี้เขาถึงยังไม่มีแฟนแต่เน้นซื้อกิน
⭐เมืองกรุง⭐
"อีเปียมึงเอาเงินติดตัวมากี่บาท" อรสะกิดถามหลังจากทั้งคู่รถจากรถโดยสาร
"5000ถ้วนกูมีเท่าแหละ"
"แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหนกันดูจากตึกสูงคงจะราคาแพงมากแน่"
"เอาเถอะยังไงก็หาที่พักถูกๆ อยู่ไปก่อนแล้วหางานทำด้วยไง"
"งานไม่ได้หาง่ายนะมึง"
"ถ้าอย่างนั้นคงต้องทำอาชีพเดิ"
สองสาวลากกระเป๋าเดินตามหาที่พักและแต่ละหอแพงจนจ่ายไม่ไหว เวลาก็ล่วงเลยมาถึงค่อนบ่ายจนเดินมาหยุดทางซอยเปลี่ยว
"โคตรเก่าเลยหอพักนี้ยังจะมีคนอยู่อีกเหรอ" อรอ่านใบประกาศที่เปียดึงมาจากเสาไฟฟ้า
"เราลองไปที่นี้กันก่อนสุดท้ายหากแพงเกินก็คงต้องเช่าโรงแรมพักสักคืน"
"ก็คงอย่างนั้นกูลากกระเป๋าจนกล้ามแขนขึ้นยิ่งกว่านักมวยขึ้นชกโอลิมปิกอีก"
•หอพักวิเวก
"ชื่อแม่งโคตรจะวังเวงเลยอีเปียนี่หอพักหรือตึกร้างมีผีเปล่า"
ทั้งสองคนยืนมองตึกเก่าสนิทเครอะเป็นทรงสี่เหลี่ยมมีความเก่าแก่มากและบรรยากาศเงียบเชียบ
"เดือน3800รวมประกันเหลือห้องสุดท้าย" ป้าแก่ๆ เจ้าของหอพูดห้วน "มีคนนัดมาดูถ้าไม่เช่าโดนแซงคิวไม่รู้ด้วยนะแถวนี้ที่นี่ถูกสุดแล้ว"
"ตกลงค่ะเราเอา"
"!!!!''
อรหันขวับมองหน้าเปียก่อนที่เจ้าของหอจะนำทั้งคู่ไปห้องพักและเอากุญแจให้
ห้อง111
"ฝุ่นฟุ้งเลยมึงดูสิอะไรก็เก่าทำไมมึงเลือกที่นี่" เสีนงบ่นอุบอิบของอร
"นี่ใกล้จะเย็นแล้วขี้เกียดหามึงก็รู้ที่เราไปถามมาเกือบหมื่นทั้งนั้นเเถมมีค่ามัดจำอะไรไม่รู้อีกแต่ที่นี่มีแค่ค่ากุญแจ100บาทเอง"
"ก็ถูกของมึงแต่...หอวิเวกชื่อเต็มแม่งวิเวกวังเวงหรือเปล่า"
"อีสัส 55555"
หลังจากนั้นทั้งคู่จัดเก็บข้าวของและเดินออกจากห้องเพื่อไปตลาดหาข้าวกิน
•ปากซอยติดถนนใหญ่
"มึงบอกว่าเราต้องประหยัดเงินโดยแบ่งกันกิน50/50ใช่ไหม" สองสาวนั่งริมฟุตบาทหลังจากซื้อของใช้จำเป็น
"ก็ใช่ไง!เนี่ยมาม่าถ้วยคัพกูกำลังรีบกิน50%"
"เหรอ...โดยที่มึงเเดกเส้นเกือบหมดถ้วยส่วนกูแดกแต่น้ำมาม่า"
"ลงตัวคนละครึ่ง"
"กูอิ่มยันชาติหน้า ถุ๊ยยย!!!"
อรขมวดคิ้วนั่งกลืนน้ำลายหลายอึก
"กูแกล้งมึงเล่น ฮ่าๆ นี่ขนมปังที่มึงชอบกูแอบซื้อมาตะกี้" เปียยื่นขนมปังขนาดใหญ่ให้เพื่อนทั้งคู่นั่งกินกันอย่างหิวโหย
แต่เพียงชั่วครู่โศกนาฏกรรมระหว่างเพื่อนรักก็เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด เมื่ออรต้องเป็นคนนำขยะที่กินไปทิ้ง
เอี๊ยดโครม❗
รถฝ่าไฟแดงมาด้วยความเร็วสูงเสียหลักพุ่งชนบางอย่างกระเด็น
"อีอร!!!!!"
เมื่อเห็นผ้าเช็ดหน้าลอยล่องในสายลม เปียก็รับรู้ได้ทันทีว่านั่นคือเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวในชีวิต เพราะผ้าเช็ดหน้าลายดอกสีทองเปียเป็นคนซื้อให้อรเองตอนมัธยม
"ฮือออ~อีอรมึงอย่าตายนะเเล้วใครจะอยู่กับกูอีอร!!! ฮึก...ฮือ"
หมั๊บ
"มึงร้องไห้ทำไมเนี่ย" มือหนึ่งคว้าไหล่ไว้จากด้านหลังจนเปียต้องหันขวับกลับมาทั้งน้ำตานอง ซึ่คนที่ยืนตรงหน้าก็รีบถามต่อ"มึงเห็นผ้าเช็ดกูไหมมันปลิวหายไปตะกี้"
"ช่วยด้วยคนชนถังขยะแล้วหนีโว๊ยยย!!!"
.
.
#เปีย 'สรุปอีอรไปทิ้งขยะอีกฝั่งแล้วควักผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดปากที่เปื้อนเสือกทำปลิวมันเลยเดินวนตามหา ?นี่แค่เริ่มต้นเข้าเมืองกรุงได้เพียงวันเดียวกูนี่กุมขมับเลยค่ะเเบกโหนกเพื่อมาฉิบหายแท้ๆ'?
•หอพักวิเวก
ฟุ๊บ
"โอย เมื่อยขาซอยโคตรลึกเลย" เปียบ่นพึมพำก่อนจะซัดตัวล้มนอน
"มึงว่าเราจะอยู่กันรอดไหมกูได้ยินว่าคนเมืองกรุงฉลาดเป็นกรด"
"รอดไม่รอดก็ต้องอยู่กูจะเอาใบปริญญาไปฝากน้าและจะเก็บเงินไถ่ที่นายายด้วยแถมภาระก็เยอะเพิ่ม"
อรกระเด้งตัวคว่ำลงจนนมเล็กสองเต้าแนบจมกับผ้าปูก่อนจะจ้องหน้าเปียถามอย่างสงสัย
"มึงมีภาระอย่างอื่นเพิ่มอีกด้วยเหรออีเปีย..พ่อแม่ก็ตายหมดแล้วหนิ"
"มีสิภาระหนักอึ้งมากด้วย"
"ใครวะแล้วกูรู้จักด้วยไหม"
"รู้สิ...ก็มึงไง!!!"
"ใช่รู้จักมากด้วยอีนี่แหละตัวดีเลยนะชอบสร้างปัญหา5555555"
ทั้งคู่พูดคุยเล่นกันตามปกติจนกระทั้งมืดค่ำเวลา 21.00น.
•ผับสีเหลียว
"ผับนี้แหละกูถามวินมอเตอร์ไซค์มาเขาบอกว่าเป็นที่เที่ยวเด็ดสุดผู้ชายเยอะสุด" สองสาวแต่งตัวพร้อมทำงาน โดยอรมีหน้าที่หาลูกค้าและเก็บเงิน
"กูสวยหรือยังมึงดูสิ"
"อีเปียนมมึงล้นไปปากซอยแล้วเด็ดดวง"
"สาธุ!ขอให้ได้ทิปเถอะ"
ด้านใน โต๊ะvip
"วันนี้มึงไม่ล่าเหยื่อเหรอไอ้กันต์กระดกไปซะครึ่งขวดคงเมาละซิ" ชิตเพ่งมองใบหน้าเพื่อน
"กระจอกืเหอะ กูไหวที่สุดว่าแต่วันนี้มึงดูหมองๆ นะไอ้ชิต"
"กูอยู่ทางนี้ไอ้สัสที่มึงคุยอยู่นั่นเสื้อโค้ทของมึงพาดโซฟา555555"
"ถึงว่าหน้าหมองดำๆ วันนี้กูเซ็งนิดหน่อยเอาเป็นว่ากูไปเยี่ยวก่อน"
ห้องน้ำ
"สวยเเล้วๆ ขอให้ได้ทิปสักพันเถอะ" เปียเติมแต้มเครื่องสำอางเพิ่มจนสวยพริ้ง
ตุ๊บ!!?
"อ๊าย์ ~อัก" เสียงร้องเจ็บของเปียดังขึ้นเมื่อถูกใครบางคนเดินชนกระแทกใส่เต็มแรง "เดินไงเนี่ย!"
"ใช้เท้าเดิน"
"........."
- ผู้เขียน
