"กันภัยพี่เอาขนมมาให้พอดีลองทำดู" ริสาเดินมาวางถุงขนมบนโต๊ะ "ผู้หญิงสวยคนนี้เป็นใครกันเหรอ..ใช่แฟนหรือเปล่า"
"...."
"เปล่า แล้วมีอะไรถึงมา"
"แวะเอาขนมมาให้"
รอยยิ้มของริสาสดใส เธอสวยราวดอกไม้ผลิบาน ก่อนที่กันต์จะเดินเข้าห้องเพื่อสวมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย
"สวัสดีค่ะ" ริสาทักทายเปีย
"ค่ะ"
"สวยจังเลยนะคะชุดที่ใส่"
"ขอบคุณค่ะ"
"แต่ของปลอมก็คือของปลอม"
คำพูดนี้ทำเปียชะงักทันที เธอจึงรีบขอตัวกลับโดยหอบเสื้อผ้าเข้าเปลี่ยนในห้องครัว
แกร๊ก
"เปียไปไหน.."กันต์เดินมากวาดสายตาไปทั่วห้องปรากฏว่าไม่เจอ "ทำไมไม่รออยู่รับเงินก่อน"
"ปกติไม่เห็นจะใส่ใจใครขนาดนี้เลย"
"ไม่ต้องยุ่งได้ไหมนี่เรื่องส่วนตัว"
"ไม่ได้อยากจะยุ่งหรอก แต่แค่เห็นแววตาที่กันต์เป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นก็อดอิจฉาไม่ได้ อยากให้กันภัยเป็นเหมือนเดิมจัง"
ริสาเดินเชื่องช้าพุ่งตัวกอดแนบใบหน้าไว้ตรงแผง'อกแกร่ง
"เรากลับมาเป็นเหมือนเด
