มันทรมานเหลือเกินยามคิดถึงมัน...
แม้จะพยายามฝืนยิ้มแต่น้ำตาก็ยังไหลซึมออกมาอยู่ดี และนั่นก็หาได้รอดพ้นจากสายตาคมกริบของเกรกอรี่ไม่
“หนูอิงคงไม่คิดจะเปลี่ยนใจหรอกนะ”
“เอ่อ ไม่... หนูไม่เปลี่ยนใจหรอกค่ะ คุณลุง... เชื่อใจได้ค่ะ”
หล่อนรีบยืนยันเสียงสั่น แต่กระนั้นก็ไม่ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากคู่สนทนาตรงหน้าอยู่ดี เพราะอึดใจต่อมากระดาษสีขาวสองแผ่นก็ถูกยื่นมาตรงหน้า
“เซ็นซะหนูอิง เพื่อความสบายใจของเราทั้งสองคน”
“มันคืออะไรคะคุณลุง”
หญิงสาวมองกระดาษสีขาวสะอาดที่เต็มไปด้วยตัวอักษรมากมายด้วยสายตาประหลาดใจ
“สัญญาน่ะ สัญญาว่าหนูอิงจะหย่าขาดจากเจ้านิคทันทีเมื่อคลอดหลานของฉันออกมา...”
หัวใจสะท้านไปด้วยความเจ็บระบม มีดคมๆ สิบกว่าเล่มปักฉึกลงกลางดวงหทัยอย่างไร้ความปรานี
“แล้ว... อีกแผ่นหนึ่งล่ะคะ”
“อีกแผ่นหนึ่งคือสัญญายกเด็กในท้องของหนูอิงให้กับอิสไมนอฟ มาร์คิเดฟแต่เพียงผู้เดียว”
ดวงหน้าง
