“เอ่อ... ปละ เปล่าค่ะ หนูไม่ได้เป็นอะไร...”
“ไม่ได้เป็นอะไรก็ดีแล้ว พรุ่งนี้ให้ความร่วมมือกับคุณหมอที่ลุงส่งเข้าไปด้วยล่ะ”
ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว หญิงสาวน้ำตาไหลพราก
“ค่ะ... คุณลุง”
เกรกอรี่วางสายไปแล้ว แต่หล่อนยังคงยืนนิ่ง น้ำตาทะลักอยู่เช่นเดิม จนสาวใช้ที่ยืนรอโทรศัพท์อยู่ต้องเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“คุณอิงเป็นอะไรหรือเปล่าคะ จู่ๆ ก็ร้องไห้...”
“เอ่อ ปละ เปล่าหรอก ฝุ่น... มันเข้าตาน่ะ เอานี่โทรศัพท์”
หญิงสาวรีบส่งโทรศัพท์คืนให้สาวใช้ จากนั้นก็รีบสาวเท้าเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเองด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยหยาดโลหิต
นิโคไลกลับบ้านมาพร้อมกับช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ ดอกกุหลาบสีชมพูดอกโตสดใส่จำนวนยี่สิบห้าดอกที่ถูกจัดอย่างประณีตจากร้านดอกไม้ชื่อดังที่สุดในมอสโก เขาเข้าไปเลือกด้วยตัวเอง และคาดหวังว่าอิงบุญจะยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นมัน
“หวังว่าจะไม่โยนทิ้งลงหน้าต่างไปอีกนะทูนหัว”
เสียงกระซิบจ
