“คุณนิค... เลี้ยวเข้ามาที่นี่ทำไมคะ”
อิงบุญเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเทา เมื่อรถคันงามเลี้ยวเข้ามาจอดในโรงแรมม่านรูดข้างทาง หัวใจสาวเต้นแรงด้วยความหวาดกลัว
“ก็จะเข้ามาใช้บริการยังไงล่ะ”
เขาหันมาแสยะยิ้มมองหล่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยโทสะ
“ไม่นะ... อย่าทำแบบนี้นะ...”
นิโคไลไม่สนใจท่าทางสั่นเทาของหล่อนแม้แต่นิดเดียว เขาหันไปลดกระจกและพูดสองสามคำกับพนักงาน จากนั้นก็หันหน้ามาจ้องมองหล่อน
“ฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบไอ้ที่ตื่นเต้นแบบนี้”
“คนบ้า... ฉันไม่ได้ชอบ พาฉันกลับไปเถอะนะ”
แววตาของนิโคไลตอนนี้ไม่ผิดจากซาตานแม้แต่นิดเดียว
“ฉันจะเอาเธอที่นี่...”
เขาพูดอย่างหยาบคาย และทำให้หล่อนหน้าชาดิก
“อย่านะ อย่าเหยียบย่ำฉันแบบนี้เลย พาฉัน... พาฉันกลับไปเถอะ...”
นิโคไลไม่โต้ตอบอะไรออกมาอีกนอกจากก้าวลงไปจากรถและเดินอ้อมมากระชากประตูรถฝั่งของหล่อนให้เปิดออก
“ลงมา...”
“ไม่... อย่าทำเหมือนกับฉันเป็นอีตัวแบบ
