แต่สุดท้าย...สิ่งที่เขาได้รับตอบแทนก็คือการทรยศหักหลังและเศษซากของสิ่งที่เรียกว่าความรักเท่านั้น มันอาจจะผ่านมานานจนเขาไม่รู้สึกอะไร แต่เขาไม่เคยลืมเลยว่าตอนนั้นมันได้ทำร้ายเขาอย่างสาหัสแค่ไหน และเขาต้องใช้เวลาในมากเพียงไรในการกลับมายืนขึ้นอีกครั้ง ฟลินน์
รู้ดีว่าเขาไม่ได้เข้มแข็ง เขาซุกซ่อนตัวตนและหัวใจอันบอบช้ำไว้หลังกำแพงอันสูงลิบลิ่ว กีดกันทุกคนออกไปจากกำแพงนั้น และไม่อาจทนรับให้ใครเข้ามาได้
ยอมให้เข้ามาอีกไม่ได้...เพราะถ้าคนๆ นั้นทรยศเขาอีกครั้ง ฟลินน์
คงไม่เหลืออะไรแม้แต่ชีวิตของตนเอง
ฟลินน์คิดในใจอย่างดุดัน ตอกย้ำกับตนเองซ้ำๆ ว่าเขาจะไม่เผลอใจ ขณะที่หูก็ได้ยินเพื่อนสนิทพูดขึ้นมาแทรกความคิดของเขาว่า “แต่เธอน่ารักนะโว้ย อีกอย่างฉันว่าแกอยู่กับเธอนี่แกก็ดีขึ้นตั้งเยอะ ฉันเห็นเธอแวบแรกนี่ในหัวบอกได้ทันทีเลยว่าผู้หญิงคนนี้เกิดมาเพื่อแก”
ฟลินน์มองคนยุตาขวาง “เกิดมาเพื่อฆ่าฉันน่ะสิ! ไ
