มาริสาหยุดยืนอยู่หน้าบ้าน รั้วไม้ระแนงสีขาวสูงเพียงอกเธอ มองเข้าไปจะเห็นบ้านสองชั้นหลังเล็ก บ้านหลังนี้มีพื้นที่กว้างขวางพอสมควร แต่ก็ห่างจากตัวเมืองมาพอสมควรเช่นเดียวกัน เป็นบ้านที่เธออยู่มาตั้งแต่เกิด ทุกๆ อย่างในบ้านเต็มไปด้วยความรักของพ่อกับแม่ ต้นไม้ทุกต้น แผ่นไม้ทุกแผ่นมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับพ่อและแม่ของเธออยู่ในนั้น และเป็นบ้านที่แม้ว่าพ่อจะจากไปนานแล้ว เธอก็ยังสัมผัสได้ถึงความรักและความอบอุ่นอยู่ในนั้นเสมอ กระทั่งในช่วงเวลาที่ลำบากที่สุด เธอกับแม่ก็ยังรู้สึกว่าพ่อไม่เคยไปไหนไกล...แต่ยังอยู่ด้วยกันที่บ้านหลังนี้
หญิงสาวเปิดประตูรั้วแล้วเดินตรงไปยังประตู เมื่อเปิดประตูไม้สีขาวเข้าไป เสียงกระดิ่งดังกรุ๊งกริ๊งก็ทำให้คนข้างในรู้ว่ามีแขก แม่ของเธอเดินออกมาจากห้องครัวข้างหลังบ้าน ที่เอวของแม่มีผ้ากันเปื้อนสีขาว เห็นได้ชัดว่าคงกำลังทำอะไรง่วงอยู่ในครัวรอเธอกลับมา
มาริสายิ้ม ปลดเป้ที่สะพายอ
