“ครับ!”
ฟลินน์สะดุ้งโหยง แล้วรีบผลักมาริสาที่เล่นมาคร่อมอยู่บนตัวเขาให้ถอยไปห่างๆ เมื่อเห็นดวงตาแทบจะถลนหลุดออกมาจากเบ้า
“พวกลูกอย่ามาทำอะไรประเจิดประเจ้อในบ้านนะ!” เธอตะโกนลั่นดูน่ากลัวมากสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ ในสายตาของฟลินน์ “ลูกด้วย
มารีน! ทำไมถึงไม่ห้ามพี่เขา ก็รู้อยู่ว่าแม่ไม่ชอบแบบนี้!”
ในตอนท้ายเธอหันไปถามมาริสาเสียงดัง เจ้าหล่อนแกล้งหลุบเปลือกตาลงแล้วตอบแม่ตัวเองเสียงอ่อย
“หนูห้ามเขาไม่ได้ค่ะแม่!”
ฟลินน์ตาเหลือกอีกครั้ง พยายามจะแก้ตัวแต่กลับไม่มีใครฟังเขา มารดาของมาริสาเลยรีบชี้นิ้วแล้วออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว
“ทั้งคู่แยกกันเดี๋ยวนี้เลย ฟลินน์ ลูกไปนั่งตรงโน้น มารีนลูกมาตรงนี้”
“แม่ครับ ผมไม่ได้...”
มาริสาผุดลุกขึ้นไปกอดแม่เอาไว้เมื่อเห็นว่าเรื่องชักจะเลยเถิดไปกันใหญ่ เธอก็รู้ว่าแม่ไม่ชอบแต่ก็ยังจะแกล้งแหย่ให้แม่โมโหฟลินน์เพราะหมั่นไส้เขา
“แม่คะ หนูขอโทษ หนูแค่ล้อเล่น”
หญิ
