“แกสัญญาว่าจะไม่โกรธ” ดาเรนรีบอ้างขึ้นมาทันที
ฟลินน์หน้าแดงด้วยโทสะ ก่อนจะเค้นเสียงต่ำด้วยความขุ่นเคืองออกมาว่า “แต่ไม่ได้สัญญาว่าจะไม่เตะแก!”
ดาเรนรีบกระโดดหลบเท้าของเพื่อนสนิทซึ่งตวัดมาด้วยความโกรธ แล้วขู่ขึ้นมาบ้าง “งั้นฉันจะให้มารีนถอนตัว”
ฟลินน์ชะงัก แล้วชี้หน้าอีกฝ่ายด้วยความโมโหที่พยายามระงับเอาไว้ “ไอ้เพื่อนชั่ว! ล้มเลิกความคิดไปเลยนะโว้ย!”
“แสดงว่าแกไม่โกรธ”
ดาเรนลองหยั่งเชิงเมื่อฟลินน์สงบลง
ฟลินน์ถอนหายใจยาว ก่อนจะตอบคำถามเพื่อนสนิทไปในที่สุด “มาตอนนี้ก็คงต้องบอกว่าไม่ แต่ก่อนหน้านี้รับรองฉันเล่นแกยับแน่” ตอน
ท้ายเขาพูดเสียงหนักเกือบจะเป็นคำราม
ดาเรนเลยได้แต่ยิ้ม ก่อนจะยื่นมือไปตบบ่าฟลินน์หนักๆ ไม่ต้องพูดอะไรออกมาก็รู้ดีว่าฟลินน์ไม่ได้โกรธเขาหรอก อีกฝ่ายแค่เจ็บใจที่โดนเขาซ้อนแผนไปมาปั่นหัวแค่นั้นแหละ แต่มันรู้ดีว่าที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพราะอะไร
“ฉันรักแก...เพื่อนรัก” ฟลินน
