ฟลินน์ส่ายหน้า เขาอาจจะเห็นใจเธอบ้าง แต่เขาไม่ใจอ่อนและไม่โง่พอจะทำลายอนาคตของตัวเองด้วยการเผลอใจอ่อนกับคนรักเก่า “จนกระทั่งผมได้เจอกับมารีน...ขอโทษนะไรลี แต่ผมรักมารีน และผมแต่งงานกับเธอแล้ว” “…” “ผมจะซื่อสัตย์ต่อเธอเพียงคนเดียว” ฟลินน์เอ่ยย้ำอย่างชัดเจนและมั่นคง “การมาของคุณในวันนี้ก็ทำให้ผมรู้แค่ว่าผมไม่เจ็บปวดกับอดีตอีกต่อไปแล้ว เราให้อภัยกันและกัน และ…เดินไปตามทางของใครของมันเถอะนะ” ตอนท้ายชายหนุ่มเอ่ยกับเธอด้วยน้ำเสียงปลอบประโลม และนั่นทำให้ไรลีเริ่มรู้แล้วว่าเธอหมดหวังจริงๆ “ฟลินน์” หญิงสาวเรียกชื่อชายหนุ่มราวกับคนหัวใจสลาย เธอปล่อยเสียงโฮออกมาดังลั่น ฟลินน์ได้แต่ตีหน้าเหยเกแล้วเงยหน้าขึ้นจากหญิงสาว ตอนนั้นเองถึงได้สังเกตเห็นว่าเพื่อนสนิทของเขายังอยู่และไม่ได้ไปไหน ดาเรนยังยืนอยู่เพื่อเป็นพยานและป้องกันข้อครหาอะไรก็ตามแต่ให้กับเขา เพื่อที่จะได้ยืนยันว่าฟลินน์บริสุทธิ์จริงๆ “รถข