ฟลินน์ออกจากโรงพยาบาลด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ยากจะอธิบายเขาทั้งสับสนงุนงง โกรธเคือง หากขณะเดียวกันก็หวาดหวั่น ขลาดกลัวและ...อยากหลบหนี
ฟลินน์ไม่รู้ว่าหลังจากนี้เขาจะไปที่ไหนดี กระทั่งมารู้ตัวอีกทีถึงได้โผล่มาที่บ้านของเพื่อนสนิทเรียบร้อยแล้ว และสีหน้าไม่สู้ดีของเขาก็ทำให้ดาเรน ไวท์ยอมผละจากครอบครัวแสนสุขแล้วพาเขาไปยังที่เงียบสงบ ซึ่งก็คือห้องทำงานของตนเองภายในคฤหาสน์ตระกูลไวท์นั่นเอง...
หลังจากนั้นฟลินน์ก็ระบายทุกสิ่งทุกอย่างออกมาอย่างไม่อาจทนเก็บมันเอาไว้ได้ ใครบางคนบอกเขาว่าเมื่อรู้สึกเจ็บปวด...ก็ควรที่จะพูดระบายมันออกมา...การเก็บเอาไว้กับตัวเองคนเดียวในใจไม่ได้ช่วยให้มันดีขึ้น แต่การได้ระบายมันต่างหากถึงจะช่วยให้ดีขึ้นมาได้
แต่เพราะเขาไปพูดกับคนคนนั้นไม่ได้...ฟลินน์ถึงได้พร่ำพูดกับเพื่อนสนิทของตนเองในเวลานี้ จนกระทั่งพร่างพรูออกไปจนหมด พูดจนไม่มีอะไรจะพูดอีกต่อไป และตลอดระยะเวลานั้น
