คาฟาห์ไม่อาจจะขัดบิดาได้ หลังจากที่ท่านโทร.มาบอกว่าต้องการให้เขาไปงานเลี้ยงของลุงโอลิเวอร์ ซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมของท่านแทนตัวท่านเอง
“ท่านพ่อควรจะไปด้วยตัวเองนะครับ คุณลุงโอลิเวอร์คงจะอยากพบท่านพ่อมากกว่าผม” เขาจำได้ว่าตนเองบอกบิดาออกไปแบบนั้น แต่ท่านก็แย้งมาด้วยเหตุผลที่เขาต้องจำยอม
“พ่อไม่ค่อยสบายน่ะ รู้สึกหน้ามืดนิดๆ ถ้าไปงานเลี้ยงแล้วกลับมาดึกๆ พรุ่งนี้เช้าพ่ออาจจะลุกไม่ขึ้นก็ได้ หรือดีไม่ดีอาจจะไม่ฟื้นเลยก็ได้”
“ครับท่านพ่อ ผมจะไปแทนเองครับ”
“ขอบใจลูกรัก”
แต่เขาคงจะไม่รู้สึกเกรี้ยวกราดเดือดดาลอะไรนัก หากบิดาจะไม่บังคับให้เขาพาผู้หญิงนั้นติดห้อยสอยตามไปด้วย
ชายหนุ่มกัดฟันอย่างโมโห ขณะก้าวลงไปจากรถหลังจากจอดสนิทที่หน้าตัวตึกใหญ่
อริสมันต์มายืนรอรับกุญแจรถจากเขา
“ท่านพ่ออยู่ในห้องรับแขกหรือเปล่า”
“ท่านเข้านอนแล้วครับ เห็นบ่นว่าง่วงน่ะครับ”
คาฟาห์ผงกศีรษะรับน้อยๆ ก่อนจะเ
