โอลิเวอร์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี “นั่นสินะ อ้อ แล้วหนูกินอะไรหรือยัง มา ฉันจะพาไปหาอะไรกิน”
“เอ่อ...”
หล่อนยังไม่ทันจะอ้าปากตอบเลย คาฟาห์ก็แทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงราวกับโกรธหล่อนมาสักร้อยล้านชาติ
“คุณลุงอย่าห่วงผู้หญิงคนนี้เลยครับ เธอหากินเก่ง ใช่ไหม กานติมา”
“ค่ะ” หล่อนกระแทกเสียงใส่คาฟาห์อย่างโมโห ก่อนจะหันไปปั้นยิ้มให้กับโอลิเวอร์เพื่อนของโมฮัมหมัด “หนูขอตัวไปหาอะไรกินก่อนนะคะท่าน”
“เชิญตามสบายนะหนู”
“ขอบคุณค่ะท่าน” แล้วปรางสิตาก็กลั้นใจเดินผ่านร่างของคาฟาห์ไปได้ในที่สุด
คาฟาห์มองตามร่างอรชรยั่วยวนตาของผู้หญิงที่ตนเองมั่นใจว่าแพศยาไปอย่างหงุดหงิด เพราะไม่ใช่แค่โอลิเวอร์คนเดียวเท่านั้นที่มองเจ้าหล่อนอย่างชื่นชม แต่ผู้ชายทั้งงานที่เห็นหล่อน ต่างแทบจะกลืนกินหล่อนเข้าไปทั้งตัว
บ้าฉิบ ทำไมเขาจะต้องหงุดหงิด และโมโหแบบนี้ด้วยนะ!
“ไม่น่าเชื่อว่าโมฮัมหมัดจะมีคนดูแลสวยชวนตะลึงแบบนี้ สงสัยลุงจะ
