เนื้อตัวของคาฟาห์ผ่อนคลายเป็นอย่างมาก หลังจากได้ปลดปล่อยตัณหาราคะที่กลืนกินจิตวิญญาณของตนเองมานานนับตั้งแต่วันที่ได้สบตากับเจ้าหล่อน
ผู้หญิงที่ไม่ได้มีแค่ใบหน้าหวานซึ้งเท่านั้น แต่เรือนกายอวบอิ่มก็ยังหวานฉ่ำราวกับหยาดน้ำผึ้ง ทุกสัดส่วนที่เขาได้โลมเลียเต็มไปด้วยความน่าเสน่หา
คาฟาห์ไม่อาจจะเก็บซ่อนความพึงพอใจที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นได้ ปรางสิตา... เขาไม่เคยได้ยินชื่อของผู้หญิงคนไหนไพเราะและน่าฟังเท่านั้นมาก่อนเลย
เขาเดินตัวปลิวออกไปยังหน้าระเบียงบ้านพัก ดวงตาคมกริบสอดส่ายหาใครบางคนที่ลุกหนีออกมาก่อนโดยไม่บอกกล่าว คาดโทษอยู่ในใจว่าจะต้องลงทัณฑ์เอาไว้ใต้ร่างหลายๆ ชั่วโมง เพื่อเป็นการทำโทษที่หนีหายออกมาก่อน แต่ยังไม่ทันจะหาหล่อนเจอ เสียงของบิดาก็ดังขึ้นเสียก่อน
“หน้าบานหุบไม่ลงเลยนะเจ้าคาฟาห์”
“ท่านพ่อ...”
แม้จะอยากไปลากตัวปรางสิตามากกกอดมากแค่ไหน แต่เขาก็มีเรื่องสำคัญที่จะต้องคุยกับบิดาเช
