หล่อนดึงเขาให้ลุกขึ้น ก่อนจะหันไปพูดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
“เขาเข้ามาหาปรางค่ะ เขาไม่ได้มาทำร้ายใคร พวกพี่ปล่อยเขากลับออกไปเถอะนะคะ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“นะคะ คิดว่าปรางขอร้องละค่ะ”
“ก็ได้ นี่เห็นแก่น้องปรางหรอกนะ”
“ขอบคุณค่ะพี่ ขอบคุณมากค่ะ”
หล่อนกล่าวขอบคุณอย่างซาบซึ้งใจ ก่อนจะรีบประคองร่างที่ถูกซ้อมจนสะบักสะบอมของคาฟาห์ออกไปนอกรั้ว รถสปอร์ตของเขาจอดอยู่ไม่ไกลนัก
“อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ”
หล่อนพาเขามาถึงรถ ก่อนเตือนด้วยความเป็นห่วง และพยายามจะเดินหนีไป แต่เขาคว้าแขนเอาไว้พร้อมกับกระชากผ้าคลุมหน้าทิ้ง
“ก็เธอไม่ยอมคุยกับฉันนี่”
ปรางสิตารู้สึกเสียใจมากที่เห็นปากของคาฟาห์แตก หล่อนเม้มปากแน่น อยากจะโผเข้ากอดเขาแต่ก็จำต้องตัดใจ
“อย่าเจอกันอีกเลยค่ะ ใบหย่า ฉันก็เซ็นเอาไว้ให้คุณแล้ว”
“แล้วใครบอกว่าฉันจะหย่ากับเธอล่ะ ฉันพูดตอนไหนกัน”
เขารวบหล่อ
