เสี่ยรุตน์หยิบมะขามอ่อนที่หักเป็นชิ้นเล็กๆ จิ้มน้ำปลาหวานแล้วยกอีกมือข้างขึ้นรอง ค่อยๆ ป้อนใส่ปากคนท้องอย่างตั้งอกตั้งใจ
“เป็นไงเปรี้ยวไหมจ๊ะ.... ”
เสี่ยถามขณะมองดูคนท้องกำลังกินมะขามอย่างเอร็ดอร่อยด้วยแววตามีความสุข
“เปรี้ยวมาก… แต่ก็อร่อยมากค่ะ… เสี่ยอยากจะลองบ้างไหมคะ… ”
น้ำหวานชวน
“นั่นสิ… จู่ๆ เสี่ยก็รู้สึกอยากกินมะขามทั้งที่ไม่เคยชอบ… อาการแบบนี้มันแปลกๆ นะ… ”
เสี่ยกล่าว ป้าชื่นได้ยินเข้าก็ตอบว่า
“อาการแบบนี้โบราณเขาเรียกว่าแพ้ท้องแทนเมียค่ะเสี่ย… ”
“ท่าจะจริง… ”
เสี่ยรุตน์เอื้อมมือหยิบมะขามจิ้มน้ำปลาหวานใส่ปากตัวเองบ้าง
“อืม… เปรี้ยวแต่อร่อย… ”
“ค่ะ… ”
“หนูเอาอีกไหม… ”
“อีกชิ้นก็ได้ค่ะ… ”
หญิงสาวตอบ…
“ป้อนให้นะจ๊ะ… ”
เสี่ยรุตน์หยิบมะขามขึ้นมาอีกชิ้น จิ้มน้ำปลาหวานแล้วพะเน้าพะนอป้อนใส่ปากของคนท้องอย่างเอาอกเอาใจ
เป็นภาพที่ป้าชื่นเห็นแล้วรู้มีความสุขไปกับสองผัวเมี
