“เฮีย...จะไม่ไปดูหน้าลูกเหรอคะ”
“เฮียไปแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
“ไป” เธอยื่นคำขาด “นางเองก็จะไปเหมือนกัน”
“โหหห อะไรเนี่ย” เขาชักสีหน้าหงุดหงิด “นางไม่เข้าใจเหรอ ว่าเฮียไม่ใช่หมอ เฮียไปตอนนี้ก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้ พรุ่งนี้เช้าเฮียไปแน่”
“เฮียไม่เข้าใจเหรอ ว่าเมียต้องการผัวมากแค่ไหนในเวลานี้ เธอยอมเจ็บเพราะเฮียนะ เพราะฉะนั้น เฮียไม่ควรอยู่ที่นี่ ไปอยู่กับครอบครัวของเฮียเถอะนะ นะคะ” เธออ้อนวอนขอร้องเขาอย่างสุดความสามารถ “เอาเป็นว่า นางจะยอมเจอเฮียอีกครั้งก็ได้”
โกสินทร์ตาตื่นขึ้นมา “จริงนะ ห้ามกลับคำนะ”
“แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วไปเดี๋ยวนี้เลย”
“ก็ได้ ๆ ที่ไปนี่ก็เพราะนางขอร้องหรอกนะ” เขาผละจากกายสาว เดินไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่อย่างคล่องแคล่ว ผิวปากอย่างอารมณ์ดี ไม่รู้ว่าดีใจเรื่องเมียจะคลอด หรือดีใจที่จะได้เจอเนื้อนางอีกครั้ง “ยังไงเฮียจะโทรไปคอนเฟิร์มเรื่องนัดนะ คราวหน้าเปลี่ยนบรรยากาศบ้างดีก
