“เป็นไง” เสียงของหญิงมีอายุคนหนึ่ง ถามลุ้นๆแฝงความตื่นเต้น “เห็นผลรึยัง ครูคนนั้นเริ่มมีอาการแปลกๆแล้วใช่มั้ย นางเริ่มมีน้ำย้อยออกมาเต็มขารึยัง ตอนนี้มือนางอาจจะกำลังเกายิกๆ”
ฟังเท่านั้นก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือของจอมขวัญจริงๆ
ยอมรับเลยว่าตอนนี้โกรธจนตัวสั่น
จนอยากจะขว้างโทรศัพท์ทิ้ง แต่ระงับใจไว้ อย่าทำให้ไก่ตื่นจะดีกว่า เลยกดปิดโทรศัพท์จบการสนทนาโดยที่เธอไม่พูดอะไรสักคำ
“หรือว่า..เติมกลิ่นกายด้วยน้ำของผู้ชายอีกสักสามสี่หยด” แต่จะเป็นของใครดีล่ะ
ผู้ชายที่จอมขวัญมันอยากได้
หรือผู้ชายที่จอมขวัญมันหวงแหน
“ผอ.ธันวากับพ่อของมัน เอาสองคนเลยดีมั้ย มันจะได้กรี๊ดตายไปเลย”
เมื่อความโกรธมันฉุดไม่อยู่ เธอตัดสินใจกดโทรศัพท์หาใครบางคนทันที
“พ่อคะ หนูปลายฟ้านะคะ”
“ครับ” น้ำเสียงมีแววตื่นเต้นนิดๆ “พ่อเมมเบอร์ไว้อยู่แล้ว มีอะไรเหรอ”
“ขับรถไปไกลรึยังคะ” ถามเสียงอ้อน “พอดีฟ้ามีเรื่องอยากรบกวนพ
