Old friend เพื่อนเก่า

ไม่ชัดเจน

'มึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้'

ฉันรีบส่งข้อความทางไลน์ ก่อนที่เสียงแจ้งเตือนจะดังอยู่ใกล้ๆ แล้วก็เป็นไปตามระเบียบ เจ้าของเครื่องก้มมองที่สมาร์ทโฟนของตัวเอง จากนั้น มือถือของฉันก็มีข้อความตอบกลับเด้งเข้ามา

'ทำไมวะ ทีมึงยังคบซ้อนได้ ไอ้ตองจะมีใครอีกสักคนจะเป็นไรไป...'

ฉันร้อนใจขึ้นมาทันที ทำไมเพื่อนฉันต้องมาเข้าใจยากในเรื่องนี้ แค่ฉันยังหาทางออกดีๆไม่ได้ มันถึงขั้นต้องยัดเยียดคำว่าคบซ้อนให้กันเลยใช่ไหม

'มึงไม่รักเพื่อนอย่างกูก็แล้วไป... '

ฉันจำเป็นต้องลองใจ แล้วมันก็ตอบกลับโดยไม่เสียเวลาคิดแต่อย่างใด

'รักแล้วไง มึงจะให้กูปิดหูปิดตาเรื่องที่มึงคบซ้อนงั้นสิ...'

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบอะไร ผู้หญิงคนใหม่ก็เดินเข้ามา ซึ่งเป็นคนที่ฉันคุ้นหน้า และผู้หญิงที่ว่า ก็คือน้องสาวแท้ๆของแตงโม ที่มีชื่อว่าน้องเมย์

เมย์ : หวัดดีค่ะพี่ๆ พี่โมชวนมา ขอนั่งด้วยคนนะคะ

เธอส่งยิ้มทักทาย และผู้ชายภายในกลุ่มก็รีบหาที่นั่งให้เธอทันที

ทีม : วันนี้ทำไมชวนน้องมา ปกติไม่ชอบให้น้องเที่ยวไม่ใช่หรอ

อ้อม : เออนั่นดิ ว่าจะถามเหมือนกัน

แตงโม : น้องมันเหงา อยากมีเพื่อนคุย!

คำตอบที่ได้ ทำให้เพื่อนแต่ละคนมองหน้ากันทันที ปกติแตงโมหวงน้องสาวจะตาย มันเข้มงวดเรื่องคบเพื่อนทุกคนที่เป็นผู้ชาย แต่วันนี้มันกลับยอมง่าย จนไม่น่าเชื่อ

แตงโม : นี่ไอ้บอย พี่ไม่แนะนำให้คุยกับมันเท่าไหร่ มันมักง่าย ควงผู้หญิงบ่อยจนไม่รู้จำหน้าได้ทุกคนไหม

คนที่ถูกกล่าวหา สำลักเหล้าออกมาทันที...

บอย : เดี๋ยวเหอะมึง!

แตงโม : ส่วนนี่ไอ้ทีม ถึงหุ่นจะหมี แต่พูดจาดีเวอร์เลย

เจ้าของชื่อยิ้มกว้างออกมาทันที...

แตงโม : ส่วนนี่ไอ้ตอง นิสัยใช้ได้ โสดด้วยใช่ไหม

ฉันโครตตกใจกับคำที่มันพูดออกมา ทั้งๆที่มันก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าฉันกับไอ้ตองคบกันในสถานะไหน แล้วสิ่งที่มันทำ มันแค่ต้องการลองใจ หรือต้องการอยากให้น้องคบกับไอ้ตองจริงๆ

ไอ้ตองไม่ได้ตอบอะไร และเลือกที่จะหันหน้ามาคุยกับฉันแทน

ตอง : ยกแก้วบ่อยไปล่ะ พอเลยนะ เดี๋ยวกินเอง!

แก้วในมือของฉันถูกแย่งไป ก่อนที่มันจะจรดแก้วใส่ปาก แล้วดื่มต่อจากฉัน

ซึ่งการกระทำที่แสดงออกโครตชัดเจน แต่กลับไม่มีใครคิดจะพูดอะไร

ฉัน : ไปเข้าห้องน้ำก่อนละกัน!

ฉันหันไปมองที่แตงโม ถ้าเป็นเวลาปกติ ถ้าฉันบอกจะไปเข้าห้องน้ำ มันแทบจะลุกตามไปทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่ยอมตาม แค่มองมา และมองผ่านไป

ซึ่งสิ่งนี้มันการันตีได้ ว่าแตงโมไม่ชอบใจในการกระทำของฉันจริงๆ

ถ้าฉันไม่ชัดเจนที่จะเลือกใคร มันก็จะทำให้ชีวิตไอ้ตองมีผู้หญิงเข้ามาวุ่นวาย

อ้อม : เป็นไรกันวะ

อ้อมที่เดินตามเข้ามาร้องถาม เมื่อมั่นใจว่าเราอยู่กันตามลำพัง

อ้อม : มึงกับไอ้ตองคบกันไม่ใช่รึไง แล้วที่อีโมทำคือไร ช่วยอธิบายทีดิ

ฉัน : มึงรู้หรอ ว่ากูคบกัน...

อ้อม : แล้วใครมันจะไม่รู้ว่ะ ไอ้ตองแสดงออกซะอย่างนั้น รู้กันทุกคนอ่ะ!

ฉันไม่ได้ถามต่อ แต่ไหนๆมันก็รู้อยู่แล้ว ฉันเลยเล่าเรื่องที่แตงโมไม่ชอบใจ ให้อ้อมฟังซะเลย

อ้อม : แต่นี่มันเพื่อนนะจ้า ถ้าจะเล่นๆกูไม่เห็นด้วยนะโว้ย

ฉัน : กูบอกว่าเล่นหรอ ก็ไม่ได้คิดจะเล่นไง แต่เปอร์มาทำแบบนี้ จะให้กูคิดไงว่ะ มันเข้ามาพร้อมกันอ่ะ มึงเข้าใจกูไหม

อ้อม : ไอ้เปอร์นี่ก็ยังไง มันก็เหมือนจะรักมึงนะ แต่ถ้ารักกัน มันก็ไม่ควรไปมั่วกับผู้หญิงคนไหน กูพูดถูกไหม

ฉันไม่รู้จะต่อด้วยคำพูดไหน เอาเข้าจริงๆ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากคบผู้ชายไปเรื่อยๆหรอก ยิ่งคบกันนานเท่าไหร่ ทุกคนต้องเคยคิดไปไกล สำหรับคนที่เข้ามาใหม่ ก็ไม่ใช่ว่าเขามีข้อเสียหรือด้อยกว่าตรงไหน แต่เขาพึ่งก้าวข้ามสถานะเดิมที่เคยมีมา ซึ่งมันการันตีไม่ได้ ว่าเขาจะแสนดีแบบนี้ตลอดไป

และเรื่องนี้ฉันจำเป็นต้องอธิบายให้แตงโมเข้าใจ แต่พอฉันกลับเข้ามา ก็พบว่าไอ้ตองกำลังคุยอะไรสักอย่างกับแตงโม

สีหน้าแตงโมไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แววตาที่มันมองฉัน มันยังถ่ายทอดคำว่าห่วงใยอยู่ในนั้น ซึ่งมันต่างจากสายตาของใครอีกคน

ไอ้ตองหันมามองฉันแค่แว๊บเดียว แล้วมันก็ยัดมือถือใส่มือแตงโม จากนั้นมันก็เดินผ่านหน้าฉันไป

ไม่พูดอะไร และไม่ชายตามองกัน!

แตงโม : ไลน์ที่มึงคุยกับแฟนเก่ามึง มันเห็นหมดละ!

ฉันชะงักค้างกับคำที่พึ่งได้ฟัง หลังจากนั้นแตงโมก็ขยายความต่อทันที

แตงโม : กูก็ไม่ได้เสนอหน้าพอที่จะไปลบข้อความของใคร และกูก็ไม่มีทางเสนอหน้าไปบอกมันด้วย!

ฉันตามไอ้ตองออกไปทันที อยู่ดีๆก็กลัวใจมันขึ้นมา ทั้งๆที่ฉันก็พอจะรู้ ว่ามันแคร์ความรู้สึกฉันจะตาย มันคงไม่โกรธจนไม่ยอมคุยกับฉันหรอกจริงไหม

ควันบุหรี่ที่ลอยคลุ้งออกมา ไม่ใช่อุปสรรคที่ฉันจะเดินเข้าไปหา ทั้งๆที่ความเป็นจริง ฉันเกลียดสิ่งนี้จะตาย

ฉัน : คุยกันหน่อยตอง

มันไม่ยอมมองหน้า แต่ยอมทิ้งบุหรี่ที่พึ่งจะอัดเข้าไป และเหยียบซ้ำอย่างไม่ใยดี

ฉัน : ไม่เมินใส่แบบนี้ได้ไหม คุยกันให้เคลีย

สิ้นเสียงมันก็หันมาหาฉันทันที...

ฉัน : มีไรจะถามไหม

ตอง : ถามทำไม รู้อยู่แก่ใจ

มันเมินหน้ากลับไป ซึ่งแววตาที่มันเมินใส่ ฉันไม่เคยได้รับมาก่อนเลย

ฉัน : กูไม่ได้คิดจะคบซ้อนแบบที่มึงกำลังเข้าใจ

ตอง : กูเสนอหน้าเดินเข้าหามึงเองถูกไหม

ฉันกำลังจะอธิบาย แต่เสียงของฉันกลับถูกกลบด้วยคำพูดที่ดังขึ้นมาใหม่

ตอง : ชอบเล่นๆนัก ก็เล่นต่อไป ควบสองไปเลยก็ได้ เหยียบหัวกูไปเลย กูมันโง่เองไง ไว้กูคิดได้เมื่อไหร่ เดี๋ยวกูเดินออกไปจากชีวิตมึงเอง!

ฉันอาจจะผิด ที่ฉันไม่ชัดเจนแบบที่ทุกคนหวังไว้ และความไม่ชัดเจน กำลังจะพรากคนดีๆออกจากชีวิตฉันไป