“อยู่ใกล้แค่นี้จะเป็นจะตาย ทีกับไอ้เพทายนั่งตัวติดกันไม่เห็นเธอจะพูดอะไรสักคำ ห๊ะ!!” คุณป๋าจ้องหน้าฉันอย่างไม่สบอารมณ์ แถมยังขึ้นพูดเสียงดังไม่กลัวว่าใครจะมาได้ยิน
“หมดธุระของฝุ่นแล้วงั้นฝุ่นขอตัวกลับก่อนนะคะ” ฉันลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกจากห้องทำงานคุณป๋า เพราะขืนอยู่ต่อคุณป๋าก็คงจะพูดเหน็บแนมไม่เลิกสักที
“รีบกลับทำไม อยู่ต่ออีกหน่อยสิ” คุณป๋ารั้งแขนฉันเอาไว้ จากนั้นก็ดึงร่างฉันให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง
“ปล่อยฝุ่น!! คุณป๋าไม่มีสิทธิ์มาทำกับฝุ่นแบบนี้นะคะ” ฉันดิ้นไปมาอยู่ในวงแขนแกร่ง
จู่ๆ คุณป๋าก็จับใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นแล้วก้มใบหน้าคมคายกดจูบลงบนริมฝีปากของฉันหนักๆ
“อื้อ~”
ตุบ! ตุบ! หมัดเล็กๆ ของฉันทุบรัวๆ ลงบนแผงอกแกร่งของคุณป๋า แต่ดูท่าแล้วคุณป๋าไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด
ฉันรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดของตัวเองผลักตัวของคุณป๋าออก ทำให้ริมฝีปากของเราหลุดออกจากกัน จากนั้น
