บทที่ 30 งานเข้า

1876 คำ

ไอรีนนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ตาไม่กะพริบ เพราะหญิงสาวคิดว่าชายหนุ่มกำลังโกหกเธอ เพราะปกติชายหนุ่มจะไม่พิมพ์ยาวขนาดนี้และไม่มีวันทิ้งเธอให้อยู่คนเดียวเด็ดขาด ยิ่งพูดถึงที่บ้านปกติเวลาคนที่บ้านชวนให้เข้าไปทานข้าวหรือค้างคืนชายหนุ่มปฏิเสธตลอด แต่มาตอนดึกตอนนี้กลับบอกเธอจะกลับไปค้างที่บ้านซะงั้น ไอรีนกดโทรศัพท์โทรออกและบอกให้เพื่อนแต่งตัวคืนนี้เธอต้องรู้ความจริงให้ได้ว่าเขาออกไปทำธุระอะไรบ่อย ๆ ถามเพื่อนเขาฝ่ายนั้นก็เข้าข้างเพื่อนไม่ยอมบอกความจริงกับเธอ @ผับไนท์ ไอรีนก้าวขาเดินอย่างรีบ ๆ ที่มีเพื่อนเดินอยู่ไม่ห่างอยู่ข้างหลัง ใจหนึ่งเธอก็กลัว อีกใจหนึ่งก็อย่างโล่ง ไม่อยากคิดมาก “ไอรีนแกโอเคนะ” วิถามเพื่อนทันที ที่เธอเห็นคนข้าง ๆ ทำหน้าเกร็ง ๆ คิ้วขมวดไปมา “นั้น อยู่นั้น ฉันเห็นหลังเจฟแวบ ๆ” ตึก ตึก ตึก!! เสียงส้นสูงที่ก้าวเดินฉับ ๆ ตรงไปที่โต๊ะมีสามหนุ่มนั่งเหมือนเคย แต่ที่แปลกใหม่คือ มีผ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม