บรื้น บรื้น ๆ
เสียงมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันสีแดงขี่เข้ามาดังกระหึ่มภายในบริษัทชั้นนำของครอบครัวไอรีน เป็นจุดสนใจให้ผู้คนผ่านไปผ่านมามองว่าใครขี่เข้ามา ร่างสูงถอดหมวกกันน็อคสีดำทรงเท่ออกและสะบัดเหงื่อที่ติดไรผมไปมา สาวน้อยสาวใหญ่ต่างมองกันตาลุกวาวกับความหล่อเหลาชายหนุ่มตรงหน้า
“เคลวิน ทำไมเอามอเตอร์ไซค์มา ไอรีนใส่กระโปรงสั้น”
“ฉันจะขี่มอเตอร์ไซค์มารับทุกวันเลยถ้าเธอยังจะใส่กระโปรงสั้นแบบนี้ทุกวันไอรีน” เคลวินทำแก้มป่องที่เขาขี่มอเตอร์ไซค์มารับเธอเพราะเจ้าตัวดีชอบใส่กระโปรงสั้นมาทำงานถึงแม้ไม่สั้นมากแต่เขาหวงไม่อยากให้ใครมอง
“บ้า....ขนาดนี้เขาเรียกว่าสั้นเหรอ” ไอรีนได้แต่ส่ายหัวกับชายหนุ่มตรงหน้าแต่ละวันมีเรื่องให้ปวดหัวไม่ซ้ำกัน ตั้งแต่เธอมาฝึกงานที่บริษัทพ่อของเธอ เคลวินก็จัดแจงชุดให้เธอใส่ทุกวันเพราะไม่อยากให้เธอใส่สั้น หึงไม่เข้าเรื่อง
“ฉันหวง”
“อือ...คราวหลังจะใส่กางเกงขายาวจบนะ”
