ร่างสูงเดินโซซัดโซเซเข้ามาในบ้าน แม้ใจจริงไม่ได้อยากกลับมาที่บ้านในสภาพเมามายแบบนี้สักเท่าไหร่ ไม่อยากให้มารดาเห็นตัวเองในสภาพเช่นนี้ ไม่อยากให้ท่านบ่นว่าดื่มเหล้าจนเมามายและต่อท้ายความคำว่าเป็นห่วง
ทว่าการฝืนขับรถกลับไปยังเพ้นท์เฮ้าส์ในอาการมึนเมา ซึ่งอยู่ไกลจากบ้านก็อันตรายเกินไป หากเกิดวูบหลับในไปคงไม่ใช่แค่ตนที่เป็นอันตราย ผู้ใช้รถใช้ถนนก็คงได้รับผลกระทบจากตนเช่นเดียวกัน ดังนั้นบุริศร์จึงตัดสินใจกลับมาที่บ้านเสียดีกว่า
“คุณตาม ทำไมกลับมาดึกดื่นและเมามาแบบนี้ล่ะครับ” ลุงหมายพ่อบ้านประจำบ้าน เดินเข้ามาหาบุริศร์พร้อมทั้งประคองชายหนุ่มเอาไว้
“ไปดื่มกับเพื่อนมานิดหน่อยครับ นี่คุณแม่กับคุณพ่อหลับแล้วใช่ไหมครับ” แม้จะอยู่ในอาการมึนเมา ทว่าบุริศร์ยังสามารถประคองสติเอ่ยถามออกมาได้เป็นประโยค
“คุณท่านหลับไปแล้วครับ”
“ดีครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
“ให้ลุงประคองไปส่งบนห้องไหมครับ”
“ไม่เป็นไร
