“ฉันเบื่อคนพวกนี้จริง ๆ” เสียงซุบซิบนินทาของเหล่านักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น สร้างความหงุดหงิดให้กับโซลไม่น้อย ยิ่งนินทาเรื่องที่เธอไม่ได้ทำเธอยิ่งโมโหแต่ต้องเก็บเอาไว้ในใจ
“สรุปเรื่องจริงหรือว่ายัยกิ่งหักมันมโนขึ้นมาเองวะ”
“ฉันก็ไม่รู้ รู้แค่ว่ายัยกิ่งดูเหมือนรู้จักพี่ลี”แคนดี้และจินนี่หันมาคุยกันสองคน โดยปล่อยให้โซลนั่งเงียบ ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ระหว่างรอรับน้องวันสุดท้าย
“โซลแกโอเคไหม”
“ฉันไม่เป็นไร”
“ฉัน” ใบหน้าที่รู้สึกผิดของแคนดี้และจินนี่ที่ยัดเยียดลีให้กับเพื่อนรักมาโดยตลอด กลับรู้สึกผิดหวังในตัวของชายหนุ่มไม่น้อย ที่พวกเธอไว้ใจปล่อยให้เพื่อนได้อยู่กับผู้ชายคนนี้สองต่อสอง
“พวกแกไม่ต้องทำหน้าสลดแบบนั้น เคยได้ยินไหม (คนไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก)” ใบหน้าเบื่อหน่ายของโซลหันไปพูดกับเพื่อนรักของตัวเอง จริง ๆ เป็นเรื่องธรรมดาที่จะถูกนินทาแต่ไม่เคยคิดว่าจะถูกนินทาข้อหาไปแย่งผู้ชาย
