หลังจากที่ลีเดินออกจากบ้าน เขาเดินออกมาเรื่อย ๆ เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างกับตัวเอง ชายหนุ่มทบทวนความรู้สึกของตัวเอง ความรู้สึกที่เขาเลือกคือสิ่งที่เขาต้องการและมั่นใจที่สุดในการตัดสินใจเรื่องนี้
“ยังไม่กลับอีกเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยพูดกับตัวเองเบา ๆ เมื่อเขาเปิดประตูเข้ามาภายในคอนโดของโซลที่ไร้ซึ่งคนอยู่
“รับสิโซล” มือหนารีบหยิบมือถือกดต่อสายของหาคนตัวเล็กทันทีแต่ไม่มีแม้แต่คนรับสาย ความว้าวุ่นใจเริ่มแผดเผาหัวใจแกร่ง ความเป็นห่วงถาโถมเข้ามาใจจิตใจ
ลีเดินออกไปตามหาโซลแถวคอนโดโดยไร้จุดหมายปลายทางแต่ก็ไม่พบและเมื่อไม่รู้ว่าต้องทำยังไงลีจึงต่อสายหาเพื่อนรักทั้งสองให้มารับที่คอนโดของโซลเพื่อออกตามหาคนตัวเล็กช่วยอีกแรง
“โซลแกจะไม่รับจริง ๆ เหรอ” จินนี่ที่นั่งมองเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง โซลที่นั่งมองสายเลือกเข้ามือถือของตัวเองและไม่มีท่าทีว่าจะกดรับแต่อย่างใด
“ก็เขามีคู่หมั้นแล้ว จะมายุ่
