มนัสวีทำตามที่ลูกสาวร้องขอด้วยการร้องเพลงกล่อมเด็กที่ไอสวรรค์โปรดปราน เสียงนั้นแว่วหวานราวกับเสียงสวรรค์ที่ทำให้เด็กน้อยค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลงและหลับสนิทในที่สุด เมื่อเห็นว่าลูกน้อยหลับไปแล้วเธอจึงก้มลงจูบบนหน้าผากเล็ก ๆ แล้วขยับตัวลุกจากเตียงเบา ๆ เพื่อเปิดตู้ผ้าหยิบผ้านวมผืนใหญ่ออกมาก่อนจะออกไปจากห้องนั้น ภายในห้องรับแขกตอนนี้มีแสงสว่างจากไฟสลัวบนผนังอาบไปทั่วห้องรวมทั้งร่างสูงใหญ่ของเฮเดนที่นอนขดตัวอยู่บนโซฟา
มนัสวีเดินเข้าไปใกล้และได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของเขา เขาคงหลับไปแล้วแต่อากาศที่นี่เหน็บหนาวมากแม้จะยังไม่ถึงฤดูหนาวก็ตาม ร่างบอบบางหยุดยืนข้าง ๆ โซฟาก่อนทรุดตัวลงนั่งและเพ่งมองเขาผ่านแสงสว่างจากโคมบนผนังที่อาบลงบนใบหน้าคร้ามคมยามหลับใหล หญิงสาวเผลอจ้องมองเขานานทีเดียว เฮเดนยังเหมือนเดิมไม่แปลงเปลี่ยน เขายังคงเป็นบุรุษผู้หล่อเหลาราวรูปสลัก ใบหน้าคมคายนั้นช่างทรงเสน่ห์และดึงดูดสาย
