“หนูไอซ์...เสียงหนูไอซ์”
เฮเดนพูดกับตัวเองเมื่อเข้าไปในระยะที่ใกล้พอได้ยินเสียงนั้นชัด มันดังมาจากที่แห่งหนึ่งซึ่งเมื่อเขาก้าวผ่านต้นไม้ใหญ่ก็ต้องผงะเมื่อเห็นภาพตรงหน้าชัดเจน
“หนูไอซ์...โอ...วีนัส!”
ร่างสูงถลาเข้าไปถึงร่างน้อยของเด็กหญิงที่นั่งบนพื้นเนื้อตัวเปียกปอนและเสื้อผ้าเลอะเทอะด้วยเศษดินและใบไม้ เฮเดนดีใจเหมือนได้พบสิ่งอัศจรรย์แต่แล้วเขากลับต้องพบกับความตระหนกเมื่อเห็นว่าไอสวรรค์นั่งอยู่ข้าง ๆ ร่างบอบบางที่นอนคว่ำหน้าโดยเด็กน้อยพยายามเขย่าแขนทว่าร่างนั้นกลับแน่นิ่งไม่ตอบสนอง
“คุณลุงเฮเดน...ช่วยมีมี๊ด้วยค่ะ...ช่วยมีมี๊ด้วย”
ไอสวรรค์ร้องไห้ลั่นขณะจับแขนมารดาเขย่าไปมา หนูน้อยมีท่าทีตื่นกลัวจนชายหนุ่มต้องรีบเข้าไปช่วยประคองร่างของมนัสวีที่นอนสลบไว้ในอ้อมแขน
“วีนัส...วีนัส...เกิดอะไรขึ้นหนูไอซ์ มีมี๊เป็นอะไร”
“มีมี๊...มีมี๊จะวิ่งมาหาหนูไอซ์...แล้ว...ฮือๆ...แล้ว...มีมี๊ล้ม”
ไอส
