เซียงเซียงพยายามมองหาหลี่เจี๋ยแต่ไม่รู้เจ้าสุนัขตัวน้อยมันหายไปไหน ร่างกลมหมอบลงไปใต้โซฟาโก้งโค้งมองหา แต่พบเพียงความว่างเปล่า หลี่เจี๋ยมันซ่อนตัวเก่งชะมัด
พี่เลี้ยงพาเซียงเซียงออกมาเล่นบริเวณห้องรับแขก แล้วเดินเข้าครัวไปชงนมเพราะเด็กน้อยร้องจะหม่ำ เผลอนิดเดียวแม่หนูวัยกำลังซนก็ทั้งเดินเตาะแตะ แล้ววิ่งออกมาจากห้องรับแขกเพื่อตามหาหลี่เจี๋ย
“แอ๊ แอ๊” หลี่เจี๋ยอยู่ไหน เซียงเซียงไม่เห็นวี่แววของมันเลย
ดวงตาใสแจ๋วเปล่งประกายเมื่อหาหลี่เจี๋ยไม่เจอ แต่มองไปเห็นคนยืนอยู่เต็มบ้าน ท่ามกลางคนเหล่านั้นมี
“มี้ มี้”
ซาลาเปาน้อยเห็นลิลลี่ก่อนใคร เพราะเธอหันหน้ามาทิศทางที่เซียงเซียงกำลังก้าวเดินไป
ลิลลี่มองตามเสียงเรียกใสแจ๋ว เห็นแม่หนูเซียงเซียงเดินเก่งขึ้นมาก
“เดินระวังนะ เซียงเซียง”
ไม่ถึงเสี้ยววินาทีร่างกลมกำลังจะล้ม ทำให้คนที่ยืนอยู่ทั้งดีแลน ลิลลี่ และเพชรลดาต่างก็หายใจวาบ
“ระวัง!” หัวใจผู
