เซียงเซียงประจบเก่งขึ้นทุกวัน เด็กหญิงก้มหน้าเอาริมฝีปากที่เปื้อนน้ำลายไปถูไถกับแก้มของลุงดีแลน ลิ้นเล็กๆ แลบออกมาเลียแก้ม ราวกับว่ากำลังหอมแก้ม แล้วส่งเสียงใสแจ๋ว
“แด๊ด แด๊ด”
ดีแลนหอมแก้มยุ้ยๆ ฟอดใหญ่ “ทำไมอ้วนขึ้น” ที่ผ่านมาเขาเองนอนแทบไม่หลับ เกรงว่าอยู่แปลกที่เด็กหญิงจะเอาแต่ร้องไม่กินอาหาร
คนที่นั่งคุกเข่ารู้ตัวว่าผิดเต็มเปา ไปบุกบ้านเขา ทั้งที่อีกฝ่ายกลายมาเป็นผู้มีพระคุณอุ้มชูเรียกลูกตนมา จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลบๆ เจ็บจี๊ดในอก ยามเห็นลูกสาวแท้ๆ ของตนเรียกคนอื่นว่าแด๊ด
แต่เขาจำเป็นต้องทน ต้องพิสูจน์ตัวให้ลูกและเมียยอมรับ กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียว จะให้ลูกและเมียรักเขาอย่างเต็มใจ เขาจำเป็นต้องใช้เวลา
ดวงตาคมดุปราดมองคนที่นั่งคุกเข่าเหมือนรู้ตัวว่าผิด แววตาฉายแววสำนึกออกมาเป็นช่วงๆ
รอยยิ้มหยันกับท่าทางยียวนมองไปที่จางจิ้งเหวิน “เป็นพ่อมือใหม่ก็แบบนี้ คงไม่รู้สิว่าเวล
