ตอนเช้าคุณเสือก็ขับรถมาส่งฉันจริงๆ และด้วยความที่กลัวไปเรียนสายฉันก็เลยปลุกเขาตั้งแต่มืดๆ ยังไม่สว่าง เพราะกว่าจะฝ่ารถติดกลับมาเตรียมตัวที่หออีก ถ้าไปเรียนสายนะเจออาจารย์สมศรีจอมดุหักคะแนนชัวร์ ฉันไม่เสี่ยงด้วยหรอก ยิ่งเอาแน่เอานอนกับอาจารย์คนนี้ไม่ได้อยู่ด้วย
"เลิกเรียนกี่โมง?"
"ไม่รู้ค่ะ"
"ให้ตอบอีกที" ถามเสียงดุ พร้อมกับหันหน้ามามองฉัน ที่กำลังทุลักทุเลออกจากรถของเขา
"น่าจะบ่ายๆ ถ้าอาจารย์ไม่ยกเลิกคลาสก่อน"
"อืม..."
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"
"ฉันต้องตื่นมาแต่เช้า ไม่คิดจะชวนฉัน ขึ้นไปกินกาฟงกาแฟบ้างหรือไง?"
"หือ? ที่ห้องของหนึ่งไม่มีกาแฟค่ะ มีแต่มาม่า แล้วก็..เจ้าของหอไม่อนุญาตให้คนแปลกหน้าขึ้นไปด้วย?"
"แล้วฉันเป็นคนแปลกหน้า?" เป็นคำถามที่เหมือนจะย้อนมาถามฉันอีกที ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ แต่หมายถึงเขาไม่อนุญาตให้คนที่ไม่ได้อยู่ที่หอนี้ขึ้นไปต่างหาก
"คุณเสือรีบกลับ
