สองอาทิตย์ต่อมา
ขณะที่กำลังจะเข้าเรียนจู่ๆ โทรศัพท์ของน้ำหนึ่งก็สั่นดังขึ้นมา ปลายสายเป็นแม่ของเธอ ซึ่งมันผิดปกติ เพราะแม่ของเธอจะไม่โทรมารบกวนเวลาที่เธอเรียน
ฟึ่บ~
"ค่ะแม่ มีอะไรหรือเปล่าคะ หนึ่งกำลังจะเข้าเรียน"
( หนึ่ง...ฟังแม่ดีๆ นะ )
"ค่ะ" ณ เวลานี้เธอเริ่มใจคอไม่ดีแล้ว เพราะปกติแม่เธอจะไม่โทรเวลานี้ และยิ่งมาพูดแบบนี้อีก แสดงว่าเกิดอะไรขึ้นกับที่บ้านของเธอแน่นอน
( ยะ ยายเข้าโรงพยาบาล ตอนนี้ยังอยู่ในห้อง ICU )
"ว่าไงนะคะ!"
( ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ แต่แม่... )
"เดี๋ยวหนึ่งจะรีบไปหาเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!"
( เดี๋ยวสิลูกหนึ่ง! )
"ไม่เป็นอะไรค่ะแม่ เดี๋ยวหนึ่งรีบนั่งแท็กซี่ไปเลย"
( แม่แค่อยากจะโทรบอก ไม่ได้จะทำให้หนูเสียใจนะ แต่แม่ไม่อยากเก็บเงียบ กลัวหนูรู้สึกไม่ดี ถ้าต้องมารู้ทีหลัง )
"หนึ่งเข้าใจค่ะแม่ ไม่ต้องคิดมากนะคะ แค่นี้นะคะแม่ เอาไว้เดี๋ยวเจอกัน"
( ก็ได้จ้ะ
